“Ο λόγος του Θεού”

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ, ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ

Του Μητροπολίτου Αυλώνος Χριστοδούλου 

Εἶναι πάρα πολύ παραστατική καί διδακτική ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Καί σίγουρα ἐπίκαιρη! Ὅταν εἰπώθηκε ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό θά ἦταν μιά τέτοια σάν καί τώρα ἐποχή. Οἱ γεωργοί ὄργωναν τά χωράφια τους, ἀκολουθοῦσε ἡ σπορά καί στόν καιρό της, κατά τό θερισμό, θά ἔφερνε πολύ καρπό, τό σιτάρι, πού θά γινόταν τό ψωμί καί ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτή εἶναι ἡ κεντρική εἰκόνα, ἡ ἀφορμή γιά τή σημερινή περικοπή. Ἀλλά πίσω ἀπό τίς λέξεις ὁ «σπείρων», τόν «σπόρον» θά πρέπει ἐμεῖς νά μποῦμε στό πνεῦμα τῆς παραβολῆς. Σπορέας εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας· σπόρος εἶναι ὁ θεῖος λόγος Του καί τό χωράφι πού σπέρνεται εἶναι οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Δυστυχῶς, δέν εἶναι ὅλες οἱ ψυχές κατάλληλες γιά τήν πνευματική σπορά καί πολύς σπόρος πάει χαμένος.
«Ὁ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ…». «Θεοῦ γεώργιον» ὀνομάζεται στήν ἁγία Γραφή ἡ Ἐκκλησία μας (Α΄ Κορ. 3, 9). Ἀγρός καί περιβόλι εἶναι οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Δέχονται τό θεῖο σπόρο, πίνουν τό νερό τοῦ οὐρανοῦ, ἀναπνέουν τόν ἀέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θάλπονται καί ζωοποιοῦνται κάτω ἀπό τόν πνευματικό ἥλιο. Ἀκούσαμε τήν τύχη πού εἶχε τό σιτάρι πού ἔσπειρε ὁ γεωργός τῆς παραβολῆς. Τό ἕνα τέταρτο ἀπέδωσε καρπό.
Μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ γίνεται τό ἴδιο; Τό ἕνα τέταρτο, δηλαδή, μόνο τοῦ λόγου τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποδίδει πνευματικό καρπό; Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι ζωντανός καί δραστικός, πιό κοφτερός καί ἀπό κάθε δίκοπο σπαθί· εἰσχωρεῖ βαθιά, ὡς ἐκεῖ πού χωρίζει τήν ψυχή ἀπό τό πνεῦμα, τό κόκκαλο ἀπό τό μεδούλι, καί κρίνει τούς διαλογισμούς καί τίς προθέσεις τῆς καρδιᾶς (Ἑβρ. 4, 12). Μέ ἄλλα λόγια, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ποτέ δέ γυρίζει στό Θεό ἄπρακτος.
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὑπογραμμίζει ὁ προφήτης Ἠσαΐας, παραμένει στόν αἰώνα (Ἠσ. 40, 8). Ἡ δύναμη αὐτοῦ τοῦ λόγου, δέν εἶναι κἄν δύναμη καί ἐνέργεια, εἶναι κάτι ἔξω ἀπό τήν ὕλη καί τά ἀποτελέσματα τῶν ἐνεργειῶν της, δέν ἔχει καμμιά ἐξάρτηση ἀπό τή συνδρομή φυσικῶν ὅρων καί συνθηκῶν. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καρποφορεῖ μέ ὑπομονή στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.
Προλαβαίνω ἕνα ἐρώτημά σας; Τί γίνεται μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ πού πέφτει στό πατημένο δρόμο, στήν πέτρα καί στά ἀγκάθια; Χάνεται; Στό τέλος, δηλαδή, γίνεται αὐτό πού θέλει ὁ ἄνθρωπος καί ὄχι ὁ Θεός; Ἕνα πρέπει νά γνωρίζουμε καί νά τό τυπώσουμε βαθιά στό μυαλό μας. Πάντοτε γίνεται αὐτό πού θέλει ὁ Θεός. Καί ὁ ἄνθρωπος; Ἡ ἐλευθερία του; Ὁ ἄνθρωπος βρίσκει μπροστά του αὐτό πού θέλησε καί αὐτό πού ἐπέλεξε. Ἄρα, ὅλοι μας ἔχουμε τεράστια εὐθύνη ἀπέναντι στό λόγο τοῦ Θεοῦ.
Αὐτή ἡ εὐθύνη πῶς ἑρμηνεύεται πρακτικά σήμερα; Κάθε σπίτι θά πρέπει νά ἔχει, τοὐλάχιστον, τήν Καινή Διαθήκη καί νά μελετᾶ ἡ οἰκογένεια, καθημερινά, τό λόγο τοῦ Θεοῦ. Κι ἄν ἀκόμη ὑπάρχουν στά σπίτια μας καί βίοι ἁγίων, αὐτό εἶναι πολύ καλό, γιατί οἱ ἅγιοι μέ τό βίο καί τήν πολιτεία τους, τήν ὁσιακή ἤ μαρτυρική, δηλαδή, τελείωσή τους, μεταφράζουν τό λόγο τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ζωή τῆς ζωῆς τους!
Ἄς συγκεντρώσουμε τήν προσοχή μας στήν ἀνάγνωση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, γιά νά φανεῖ ἡ πρόοδός μας σέ ὅλα (Α΄ Τιμ. 4, 13-15).

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;