1η Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS σήμερα και σκέφτομαι ότι μεγάλο ποσοστό “αγαπιέται” χωρίς καν να παίρνει τις απαραίτητες προφυλάξεις! Θα μου πείτε κι εσύ βρε Αντώνη σε κάθε αγάπη ήσουν σωστός; Τυπικός; Σκεφτόσουν ότι το Έιτζ δεν πέθανε υπάρχει και μαζί με αυτό τόσα αφροδίσια νοσήματα; Είχες μαζί σου,ωςσκοπός της 88 ΕΜΑ στη Λήμνο στα Ελληνοτουρκικά σύνορα όπου υπηρέτησες, το προφυλακτικό; Μόλις έβρισκες τη γυναίκα που σου άρεσε, άναβες την έλξη με την τσακμακόπετρα, τσούπ το φορούσες και έλεγες: “ ε ναι τώρα μπορούμε να “αγαπηθούμε” ντάρλινγκ;” ΟΧΙ!!!
Οφείλω να ομολογήσω ότι κι εγώ σε κάποιες αγάπες μερολήπτησα και θεωρούσα ότι η μονογαμικότητα είναι η καλύτερη προστασία. Αν και η έλξη της ελευθερίας πάντα με πολιορκούσε, σε κάποιες γυναίκες στάθηκα βράχος φερεγγυότητας. Όμως επληγώθην και με αυτή την πεποίθηση, κουτρουβαλίστηκα (που λένε και στα μέρη μου στα Τρίκαλα) άγρια ειδικά για μια κοπέλα που κάποτε αγάπησα και μονογαμικά (το επαναλαμβάνω γιατί παίζει ρόλο σε ότι σας πω) δέθηκα μαζί της… αλλά;
Επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ αυτή την πολύ προσωπική ιστορία, που ακόμα με πονά όταν την θυμάμαι. Ο πνευματικός μου Μετεωρίτης μοναχός έλεγε “βγάλτο από την ψυχούλα σου, κοινώνησε το με όποιους σε κάνει να αισθάνεσαι καλά έτσι ώστε να ξεθωριάζει!!!” Εσείς στην προκειμένη περίπτωση τσονάκια μου με κάνετε την σήμερον ημέρα να αισθάνομαι καλά. Επειδή το γνωρίζετε ότι είμαι ανοιχτό βιβλίο αλήθειας θα πω για ακόμα μια φορά πως ποτέ δεν το έπαιξα άγιος ή σεμνός. Ουδέποτε πρόδωσα ανθρώπους και αρχές εις χάριν μια ευκαιριακής σαρκικής απόλαυσης.
Ειλικρινά λάτρευα κάποτε την έννοια και την αίσθηση της σχέσης και όλα αυτά που περιλαμβάνονται σε αυτή και την καθιστούν μοναδική για σένα, για μένα, για όλους πίστευα! Κάπως έτσι συνέβη όταν ξεκίνησε και με την “Ασημίνα” (αναληθές όνομα για ευνόητους λόγους), που την αγάπησα τρελά και πίστευα ότι και αυτή αγαπούσε μόνο εμένα με την ίδια τρέλα. Είχαμε τα ίδια γούστα σχεδόν παντού… από το φαγητό, τη μουσική, τη δημιουργική διάθεση και εννοείται ότι και στο θέμα “σώματα” ταιριάζαμε σαν δυο σταγόνες νερό, που γίνονται γάργαρο στην ένωση τους!!!
Ήμασταν ευτυχισμένοι και ο καιρός περνούσε τόσο όμορφα με αυτή τη γυναίκα. Νοικοκυρά και νοικοκύρης στα όλα μας.Κάναμε τα πάντα ο ένας για τον άλλον και ο χρόνος μου μακριά της με έκανε να μου λείπει κάθε φορά όλο και περισσότερο. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που περνούσα από τη δουλειά της για να της αφήσω ένα τριαντάφυλλο, απλά να την δω έξω από την τζαμαρία και ας μην με έβλεπε αυτή, καθόμουν να την χαζεύω να μιλά με τους πελάτες, να χαμογελά και όταν τα μάτια της με έπιαναν μου έκανε νόημα να πάω μέσα να μην στέκομαι εκεί!!!
Μάλιστα κάθε Σάββατο ή Κυριακή πηγαίναμε μαζί στην Εκκλησία και ανάβαμε μαζί το ίδιο κεράκι. Εκεί κάποια στιγμή μιας Κυριακής σε ένα της κεράκι μου είπε: “μακάρι να παντρευτούμε!!!”. Δάκρυσα και με είχαν πιάσει τα κλάματα γιατί ενώ το είχα μέσα μου και ήθελα πολύ να της το ζητήσω δεν το έβγαζα και δεν της το έλεγα γιατί δεν ήξερα πώς θα το πάρει μιας και η σχέση μας μετρούσε μόνο ένα ολόκληρο χρόνο. Είχα ρωτήσει και μια φίλη μου καλή, που στα συναισθηματικά είναι στις συμβουλές όπως η Γεωργία Βασιλειάδου στην καφετζού που διάβαζε φλιτζάνι: “μην της το προτείνεις ακόμα γιατί μπορεί να μην είναι έτοιμη να παντρευτεί και μπορεί να την φοβίσεις με μια τόσο σοβαρή δεσμευτική πρόταση!”. Ε λοιπόν τώρα που καταρρίφθηκε ο φόβος από την ίδια και μάλιστα μέσα στον οίκο του Θεού, εκεί θα την παντρευόμουν!!!
Οι μέρες περνούσαν υπέροχα και μετά απ’ αυτό έφτιαχνα μυστικά την όλη κατάσταση για το πως θα της κάνω την πρόταση να την αρραβωνιαστώ.Μάλιστα οι γονείς της με λάτρευαν και τους το είχα πει πως θα της φορέσω το δαχτυλίδι του αρραβώνα λίαν συντόμως… πέταξαν οι άνθρωποι από την χαρά τους. Άνθρωποι καλοί, φτωχοί μα δοτικοί και καλόκαρδοι σαν την κόρη που είχα στο πλάι μου!!!
Θα μου πείτε γιατί βρε Αντώνη εσύ ήσουν ο “πελούσιος” και σε βρήκε κελεπούρι;
Μα ουδέποτε θεώρησα ότι τα χρήματα κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους!; Άνθρωπος που παντρεύεται για τα “λεφτά” και όχι για τα “λεπτά” συναισθήματα είναι δυστυχισμένος και μετά από λίγο καιρό κάνει κολλητό του δικηγόρους για να του βγάλουν διατροφές και διαζύγια πετυχημένα.
Το ζητούμενο είναι η αληθινή αγάπη και να μπορείς να έχεις δίπλα σου ένα άνθρωπο, που να σε καταλαβαίνει και στη χαρά και στο πόνο σου και να πιστεύει στο Τριαδικό μας Θεό. Χωρίς Θεό, συγχωρέστε με θρησκόληπτος δεν είμαι αλλά δεν μπορώ να σταθώ δίπλα σε ανθρώπους που μου τον αμαυρώνουν!!!
Μια Πέμπτη που την περίμενα πως και πως για να βάλω σε λειτουργία το σχέδιο αρραβώνας, μου είπε ότι δεν μπορεί να είναι μαζί μου γιατί από τη δουλειά της θα την στείλουν να δείξει κάτι σπίτια σε κάποιους ενδιαφερόμενους αγοραστές και δεν θα προλάβει να επιστρέψει σύντομα!
Εντάξει δεν μου φάνηκε παράξενο… Αυτή η δουλειά της καθώς περνούσε ο καιρός, όλο και περισσότερο μου τη στερούσε από κοντά μου και κυρίως όταν επέστρεφε και ξάπλωνε στο κρεβάτι και προσπαθούσα να “φτιάξουμε σαλάτα” μου έλεγε ότι είναι κουρασμένη, την άλλη ότι είχε πονοκέφαλο, την άλλη ότι δεν έβαλε (χ)ώλο στη καρέκλα, την παρ’άλλη ότι την έστειλαν μέχρι την Θήβα για ένα… σπίτι!!!
Να σας πω την αλήθεια τσονάκια μου, καχύποπτος δεν είμαι και μάλιστα θα έλεγα όπως και οι φίλοι και γνωστοί μου λένε, σε πολλές καταστάσεις είμαι εν’ γένει… αφελής! Δεχόμουν ό,τι μου έλεγε και προσπαθούσα να μην την πιέζω και να μην την κουράζω με τα δικά μου και ας τον έκανα τον “πόθο” μου λάστιχο από την μοναξιά!!! Όμως σιγά σιγά η κούρασή της και η συνεχόμενη απουσία της άρχισε να με ενοχλεί.
Την ρώτησα και μου είπε: “όταν αγαπάς κάποιον τον δέχεσαι όπως είναι και εγώ τρέχω για να βγάλω λεφτά για το γάμο μας όταν πρόκειται να τον κάνουμε. Δεν θέλω να τα περιμένω όλα από εσένα!” Μην μου πείτε ότι και μόνο που ακούς κάτι τέτοιο δεν θέλεις να πετάξεις από την χαρά σου και εις διπλούν και τριπλούν θα έλεγα, να υποστείς και να προσπαθήσεις σε κάθε ανυπέρβλητη δυσκολία να την δεις καλοπροαίρετα.
Έτσι ένα απογευματάκι που θα έλειπε και η ίδια, αποφάσισα να συναντηθώ με κάτι φίλους από παλιά που είχαμε χαθεί. Μάλιστα ο ένας μετανάστης για χρόνια, μάζεψε λεφτά και επέστρεψε στην Ελλάδα και θα συζητούσαμε μαζί για το αν συνεργαζόμασταν εγώ ως μάγειρας στο εστιατόριο παραδοσιακής κουζίνας, που ήθελε να ανοίξει στην Αθήνα σε καλή περιοχή.
Στη καφετέρια που βρεθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε και αρχίσαμε να μιλάμε, να λέμε για τα παλιά και να κάνουμε όνειρα ρίχνοντας ιδέες για το νέο επιχειρηματικό ξεκίνημα του φίλου. Μάλιστα για να του δείξω κάτι πιάτα, που είχα φτιάξει και τα είχα σε φωτογραφίες, άνοιξα το κινητό μπροστά τους και τις αναζητούσα μη φοβούμενος κάτι μιας και δεν είχα κάτι να κρύψω, ώσπου το μάτι του φίλου είδε κάτι
και μου είπε… “Το πήρες και εσύ αυτό το γκομενάκι ε;”
Δεν κατάλαβα τι εννοεί και μου λέει: να… η “κυρία” που έχεις φωτογραφία μαζί της ακριβή αλλά τα αξίζει τα λεφτά της!
Τι λες ρε μαφάκα του απαντώ! Πατάς καλά; Τι είναι αυτά που λες για μια γυναίκα που δεν ξέρεις και απλά νομίζεις ότι επειδή την έχω στο κινητό μου φωτογραφία σημαίνει ότι είναι “τέτοιου είδους κυρία;” Που στο κάτω κάτω της γραφής ότι και να είναι ο καθένας μαγκιά του!!!
– Ηρέμησε Αντωνάκο μου, έλεγε αυτός με μεγάλη ανησυχία στη φωνή γιατί κατάλαβε ότι είπε κάτι που δεν έπρεπε.
– Όχι πες μου του λέω τι εννοείς; Μίλα ξεκάθαρα!
– Τι συμβαίνει; Δεν σε καταλαβαίνω και κάνεις έτσι μου λέει, θα μαλώσουμε και θα χαλάσουμε την φιλία μας για μια… “παφάνα;”
Δεν κρατήθηκα του έφερα το κινητό στο κεφάλι μαζί και το φλιτζάνι του καφέ γιατί εκείνη την στιγμή
υποβίβαζε μια γυναίκα και πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο μου!
Η συνάντηση έληξε άδοξα κάπως έτσι, πάει και η συνεργασία, πάει και η φιλία μου μετά απ’ αυτό.
Αλλά στην Ασημίνα δεν είπα τίποτα. Δεν θα μπορούσα άλλωστε να πω πως ένας από τους καλούς μου φίλους την προσέβαλλε με τέτοιο τρόπο. Υπέθετα πως μάλλον μπορεί να την ήξερε, μάλλον θα τον είχε απορρίψει σε παλαιότερο χωροχρόνο, που μπορεί να μην την είχα γνωρίσει καν και αυτός της την “έπεφτε”!
Άλλωστε δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ κάτι αρνητικό για την γυναίκα που αγαπούσα.
Πέρασε λίγος καιρός και το επαγγελματικό ωράριο της Ασημίνας επιβάρυνε ακόμη περισσότερο την προσωπική της ζωή. Ένα πρωί τηλεφώνησε ο “αήθης” φίλος… “μην μου το κλείσεις, μου είπε, απλά τώρα που δεν είσαι θυμωμένος και νευρικός μαζί μου θα ήθελα να σου εξηγήσω!
Του έδωσα την ευκαιρία και μου τα εξήγησε όλα με στοιχεία και φωτογραφίες! Τον αγκάλιασα, του ζήτησα συγγνώμη και τον παρακάλεσα να με συγχωρέσει που παραφέρθηκα και αμφέβαλλα για την αξιοπιστία των λεγομένων του.
Έπειτα επέστρεψα στο σπίτι. Την περίμενα να έρθει. Της τα είχα όλα πακετάρει και μαζί με αυτά όσα λεφτά είχα μαζέψει για να της πάρω το δαχτυλίδι και να κάνω το τραπέζι στο συγγενολόϊ μας. Όλα τα έβαλα σε ένα φάκελλο με το όνομα της!
Σαν άνοιξε την πόρτα και είδε τις κούτες σοκαρίστηκε… “Αγάπη μου τι συνέβη; Γιατί το έκανες αυτό; Τι έπαθες;”
– Εγώ της λέω “τίποτα αλλά εσύ; Πες μου αλήθεια πόσο καιρό είσαι συνοδός πλουσίων ανδρών;”.
Δεν αντέδρασε γιατί κατάλαβε πως όλα τα έχω μάθει και ψέλλισε μόνο…
– Ε λίγο… 4 μήνες!
– Είχες ελεύθερη “αγάπη” με κάποιους απ’ αυτούς; Χωρίς προφυλάξεις;
– Ναι… κάποιοι που με πλήρωναν με περισσότερα χρήματα τους το παρείχα!
Σάστισα και ίσα που μπόρεσα να μουρμουρίσω… “ δηλαδή κάποιες φορές ερχόσουν και το έκανες και “ελεύθερα” και με μένα χωρίς να αναλογιστείς τις πιθανές συνέπειες στην υγεία μου; Παραδείγματος χάρη… ξέρεις τι εστί Έητζ, ηπατίτιδες και άλλα νοσήματα που μπορεί ήδη να έχω πάρει;
– Όχι μου λέει, λες χαζομάρες, γιατί αν είχες κάτι θα φαινόταν καταρχήν πρώτα σε εμένα. Δεν έχω απολύτως τίποτα και ας έκανα ότι έκανα, όπου “χρειάστηκε” χωρίς προφυλάξεις!!!
Εκείνη την στιγμή τσονάκια μου πέραν της συναισθηματικής κατάρρευσης, ένιωθα να ανήκω στις ομάδες ανθρώπων υψηλού υγειονομικού κινδύνου και μάλιστα όχι γιατί εγώ το επέλεξα αλλά γιατί η γυναίκα που αγάπησα εν κρυπτώ με εξέθεσε!!!
– Για να έχουμε καλό ρώτημα και δεν θα σε απασχολήσω άλλο της λέω, γιατί έχεις και δουλειά να κάνεις κουβαλώντας τα πράγματα σου, γιατί το έκανες αυτό; Ειλικρινά θέλω να μου πεις… δεν θα σε κατηγορήσω, Δεν θα σε προσβάλλω… απλά γιατί; Για ποιο λόγο το έκανες αυτό; Θέλω μόνο την αλήθεια για μια και μοναδική φορά!!!
– Γιατί θέλω να πάρω το δικό μου σμαρτ αυτοκίνητο, μου απαντά, και με την οικονομική δυνατότητα που έχουμε δεν θα το κατάφερνα ποτέ! Για εμάς το έκανα αγάπη μου, Αντώνη μου για εμάς στο ορκίζομαι θα σταματήσω, δεν θα το ξανακάνω ποτέ! Μόνο εσένα αγαπώ!
Εγώ από την άλλη αγαπώ σε έναν άνθρωπο την εμπιστοσύνη, τσονάκια μου, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Γιατί από την εμπιστοσύνη απορρέουν όλα τα συναισθήματα και οι αξίες για να σταθείς και να πιστέψεις και πόσο οξύμωρο φαντάζει που χρειάζονται χρόνια και χρόνια αγώνα και προσπάθειας για να χτίσεις την “εμπιστοσύνη” και σε κλάσματα δευτερολέπτων σαν ουρανοξύστης από τραπουλόχαρτα φτιαγμένος καταρρέει!!!Της έδωσα τα πράγματα, όλα τα χρήματα που είχα μαζέψει για τον αρραβώνα μας και της είχα πάρει και μια ανθοδέσμη ζητώντας στον συμπαθέστατο ανθοπώλη να την φτιάξει σαν “ανθοδέσμη γάμου” και της την πρόσφερα με ένα φακελάκι που είχε ένα χαρτάκι, που έγραφε “Αντίο, να είσαι πάντα καλά και να προσέχεις!” και ένα προφυλακτικό “STOP”.H συνέχεια για μένα ήταν πως για διάστημα 3 έως 6 μηνών αν και βγήκα αλώβητος, είχα μπει σε μια ψυχοφθόρα δυσβάσταχτη διαδικασία ιατρικών εξετάσεων περιμένοντας στωικά στην ουρά του Νοσοκομείο “Ανδρέας Συγγρός”. Εκεί αισθάνθηκα αρκετές φορές την χλεύη του Ιατρικού προσωπικού (υπήρχαν και εξαιρέσεις) για τις τόσες εξετάσεις που ζητούσα να κάνω. Μου ζητούσαν το λόγο και υπέθεταν τα χειρότερα για εμένα λες και ο κάθε άνθρωπος που του συμβαίνει κάτι θα πρέπει να απολογείται για αυτό! Η ειλικρίνεια μου δεν ήταν άλλωστε στο αν φορούσα προφυλακτικό εγώ αλλά… η “μονογαμική” μου σχέση δεν φρόντιζε να το κάνει μακριά από εμένα!!! Για αυτό από τότε ωραίο το “γλιφιτζούρι” αλλά στο “καπακωτό” βάζω πάντα πλαστικό και φροντίζω με την τελεσφόρηση της πράξης να μην το πετάω σε θάλασσας και ακτές!!! Αγαπηθήτε με όποιον ή όποια θέλετε αλλά πάντα με προφυλάξεις! Antonis cooken – Μάγειρας του κάμπου και στο youtube.