Ρήγμα στην Ευρώπη

 

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΡΟΣΣΙΟΥ

Είναι ξεκάθαρο ότι δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή συγκυρία για την Άνγκελα Μέρκελ η ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. από την Αυστρία και τον “σκληρό” στο μεταναστευτικό ζήτημα καγκελάριο Σεμπάστιαν Κουρτς. Και αυτό λόγω της παταγώδους αποτυχίας της γερμανικής πολιτικής στο ζήτημα αυτό, που προκάλεσε το γνωστό αδιέξοδο στην Ε.Ε. Με την αυγή της αυστριακής προεδρίας, η Ε.Ε. μπαίνει σε μια τροχιά σοβαρής αμφισβήτησης, ως προς τον ίδιο τον πυρήνα της. Και αυτός δεν είναι άλλος από την γνωστή συνθήκη Σένγκεν. Η εν λόγω συμφωνία, αποτελεί την ψυχή της ενωμένης Ευρώπης και αυτή πλέον, όπως γράφουν και τα μεγάλα ευρωπαϊκά ειδησεογραφικά πρακτορεία τίθεται πλέον σε αμφισβήτηση. Αυτό σημαίνει κατ´ ουσίαν ότι και η Ε.Ε. έχει μπει σε περιδίνηση, με τις συνεχείς αμφισβητήσεις των ντιρεκτίβων των Βρυξελλών από αρκετές χώρες – μέλη και η τύχη της θα εξαρτηθεί εν πολλοίς κατά τις επόμενες εβδομάδες. Θα εξαρτηθεί αν θα ισχύσει η συμφωνία Σένγκεν ή όχι στο μεταναστευτικό ζήτημα. Και βεβαίως, αυτό που σχεδιάζει η προεδρεύουσα Βιέννη, μόνον θετικό για τις Βρυξέλλες δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Ένα είναι ξεκάθαρο πάντως στην ευρωπαϊκή Κοινή Γνώμη: η κυρία Μέρκελ, έσπειρε ανέμους και θερίζει θύελλες! Ή όπως το γράφει ο ευρωπαϊκός Τύπος, αφήνει πίσω της “καμμένη γη”. Ωστόσο, η άλλοτε “σιδηρά κυρία” της Ε.Ε., με τον τακτικισμό της κέρδισε πολιτικό χρόνο. Και ποιος συνετέλεσε σε αυτό; Οι δύο “προοδευτικοί” πρωθυπουργοί Ελλάδας και Ισπανίας. Και αυτό για τον λόγο ότι αποτέλεσαν στην κυριολεξία “σωσίβιο” για την Άνγκελα Μέρκελ, αποδεχόμενοι την τελευταία στιγμή, να στοιβάζουν στην κυριολεξία εκ νέου νέες χιλιάδες “ανεπιθύμητων” για την Γερμανία μεταναστών, οι οποίοι ήδη άρχισαν να επαναπροωθούνται σε Ελλάδα και Ισπανία. Ήδη η ελληνική κυβέρνηση έχει αρχίσει να δημιουργεί στα νησιά όπως η Κως, νέα “στρατόπεδα συγκέντρωσης” για τους μετανάστες που διώχνει η Γερμανία και δεν αποδέχθηκε καμία άλλη χώρα, μηδέ εξαιρουμένης της Αυστρίας, της Ιταλίας κλπ. Και στο εύλογο αν και άκαιρο ερώτημα, με τι αντάλλαγμα; Η απάντηση είναι κάποιους μήνες παράταση για την μη εφαρμογή του υψηλότερου συντελεστή ΦΠΑ σε ορισμένα τουριστικά νησιά. Όμως, μπορεί να μπει σε ζυγαριά, να γίνει αντικείμενο παζαριού μια τόσο σοβαρή υπόθεση όπως είναι οι μετανάστες και με δεδομένη την τραγική εμπειρία της χώρας μας; Είναι δυνατόν να δέχεται κάποιος υποτίθεται προοδευτικός πρωθυπουργός να δημιουργείται και επισήμως στη χώρα του “αποθήκη ψυχών”; Και όμως αυτό συνέβη στην Ελλάδα καθώς το αποδέχθηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός Α. Τσίπρας, με την συγκατάθεση του κυβερνητικού του εταίρου κ. Π. Καμμένου.

Παγκοσμιοποίηση – μεταναστευτικό

Πρέπει να γνωρίζουμε όμως, γεγονός που θα βοηθήσει να κατανοήσουμε βαθύτερα την υπάρχουσα κατάσταση, ότι η προεδρεύουσα Αυστρία, στην ατζέντα της εξωτερικής της πολιτικής, έχει μία σημαντική παράμετρο, ή καλύτερα μια βασική στόχευση: πως θα σταματήσει την αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση, όπως έχει κατά κόρον αναφερθεί προεκλογικά και από στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Και αν προσθέσουμε και τον ακόμη πιο σκληρό κομματικό εταίρο στην συγκυβέρνηση, τότε είναι καθαρή η εικόνα της “αντιπαγκοσμιοποίησης” που δημιουργείται στην Αυστρία, με ότι αυτό συνεπάγεται στις επιμέρους πολιτικές. Για παράδειγμα, το μεταναστευτικό μείζον πρόβλημα, αποτελεί μια παράμετρος που εμπίπτει στους παράγοντες της μεγέθυνσης της παγκοσμιοποίησης. Ανοιχτά σύνορα κλπ. Ενώ αντιθέτως, ο εμπορικός πόλεμος που έχει κηρύξει ο Τραμπ και η εν γένει πολιτική του, όπως η απόσυρση από μια σειρά διεθνών συμφωνιών, αντιτίθενται στην παγκοσμιοποίηση, είναι κατά της παγκοσμιοποίησης. Για τον απλούστατο λόγο, ενδιαφέρεται πρωτίστως για την χώρα του, το έθνος του. Σε παράλληλη τροχιά, ως προς την πρακτική και αντίληψη έναντι της παγκοσμιοποίησης, κινείται και ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντίμιρ Πούτιν, που έχει ως όραμά του έναν πολυπολικό κόσμο και μια παγκόσμια κοινότητα με υγιή και δυνατά έθνη – κράτη. Το περίεργο όμως είναι, ότι στο αντίποδα αυτών των δύο παγκόσμιων ηγετών, κινείται ο κομμουνιστής (!) ηγέτης της Κίνας Σι Τζινπίνγκ. Αν και στο εσωτερικό της χώρας η κυρίαρχη πολιτική είναι ο οικονομικός προστατευτισμός, εντούτοις στις εξωτερικές και διεθνείς σχέσεις είναι ο Κινέζος πρόεδρος είναι υπέρμαχος της παγκοσμιοποιημένης αγοράς! Είναι προφανές ότι έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της χώρας του. Αυτή τη στιγμή, ένα ανάλογο κλίμα δημιουργείται στην Ευρώπη. Στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Λουξεμβούργου, Λιχτενστάιν, Ελβετίας και Αυστρίας στο Σένγκεν (Λουξεμβούργο), διατυπώθηκε και συμφωνήθηκε ότι «θα πρέπει να εξεταστεί εάν η πολιτική των ανοικτών συνόρων είναι συμφέρουσα κατάλληλη για την Ε.Ε.».
Αυτό σημαίνει ότι ευθέως τίθεται ζήτημα Σένγκεν. Βεβαίως, η συνθήκη μπορεί να μην καταργηθεί αύριο, ίσως και καθόλου. Αλλά τα θεμέλια στα οποία χτίστηκε η Ε.Ε. έχουν διαρραγεί. Και αυτό έχει επακόλουθα.

 

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;