Είναι πρωί. Μόλις η ομιχλώδη ανοιξιάτικη εικόνα αρχίζει να καθαρίζει στον ορίζοντα και η λάμψη του ήλιου αρχίζει σιγά – σιγά να παίρνει τη θέση της. Περνάμε την αντίπερα όχθη του Τιταρήσιου ποταμού, παραπόταμου του Πηνειού, κοντά στο χωριό Δαμάσι του γειτονικού μας Νομού της Λάρισας, και αρχίζουμε αργά και σταθερά πεζοί να ανεβαίνουμε τα υψώματα από την βόρεια όχθη του ποταμού.
Υψώματα και λόφοι πετρώδεις με χαμηλή βλάστηση, με έντονο χρώμα το κιτρινοπράσινο, το πολύ έως 500 μέτρα όπως τα περισσότερα που βρίσκονται στον Θεσσαλικό κάμπο. Όσο ανεβαίνουμε η εικόνα διευρύνεται μπροστά μας ατενίζοντας από την μία τον τεράστιο κάμπο, τα χωριά και τους οικισμούς που τον αποτελούν, και από την άλλη τα χιονοσκέπαστα βουνά του Ολύμπου βόρεια και του Κισσάβου νοτιότερα, και πίσω μας την κάτασπρη ραχοκοκαλιά της Πίνδου. Εικόνα μαγική καθώς το βλέμμα χάνεται στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού και το βαθύ γαιώδες του κάμπου μέχρι εκεί που αντικρίζεις τον ορίζοντα.
Δείτε περισσότερα ΕΔΩ.