Κανονικά τέτοια μέρα σαν τη σημερινή μια τσίκνα θα σκέπαζε τη πόλη (… καίτοι αυστηρή νηστεία του Σταυρού), τα χέρια μας θα ‘ταν λαδωμένα από λουκάνικα, σουβλάκια και… μουστάρδες και θα σβήναμε τη καούρα με χαλβάδες (… με 40 μύγδαλα το κιλό που λέει κι ο Γούναρης)…
Σήμερα, κατά την παράδοση, θα ξεκίναγαν τα παζάρια στα Τρίκαλα και στριμωχνόμασταν παν’ κάτ’ εκεί στις Καρυές, κάτω από τις τέντες και τους μουσαμάδες, ενώ μια γλυκιά οσμή, ανάμικτη ιδρωτίλα και τσίκνα θα αναδύονταν στην ατμόσφαιρα…
Ο Γούναρης θα μας έπαιρνε τα αυτιά χτυπώντας τη μαχαίρα του χαλβά και φωνάζοντας «… να κάνει κρατς κρατς να κρατσιανάει», ενώ το all time classic «βόλτα με κλεμμένο αμάξι» των Ζικ Ζακ θα μας συγκλόνισε για άλλη μια χρονιά στα κουρσάκια…
Θα παίρναμε καμιά 20αριά κάλτσες… ABIBAS και… MIKE για να βγάλουμε τη χρονιά και οι καημένες αι γραιούλες βρακιά (sic) και νυχτικιές (… πεθαίνω, μα τους χίλιους πλανήτες) για τις κρύες νύχτες του χειμώνα…
Συνάλλαγμα φρέσκο θα συνέρρεε στην πόλη καθώς Κογκολέζοι και Αιθίοπες θα κατέφταναν να πουλήσουν την πραμάτια τους όπως κάθε χρόνο, ενώ κατάκοποι θα πέφταμε πάνω στα χαλιά Περσίας (… λέμε τώρα) που έβγαιναν στο τέλος του διαδρόμου της πανηγύρεως…
Κρίμα!!!… Τα χάσαμε και φέτος τα παζάρια πατριώτες…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε κι ο Ρολάν Μπαρτ «η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία», τότε που τρέχαμε στα… κουρσάκια!!!…