… Με την ανάμνησή σου ζω και τυραννιέμαι μα πίστεψέ με: σ’ αγαπώ, δε σε αρνιέμαι. Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ ν’ αντέξω στο χωρισμό και κάθε απόγευμα θλιμμένο σε θυμάμαι. Με παίρνουνε τα δάκρυα, οι καημοί και τα παράπονα και νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει…
Τζέη Αρ Μπάρδας και Κώστας Αγοραστός, συνεχίζουν μαζί παρά τα χτυπήματα της ζωής και της πολιτικής…
Και κάθε απόγευμα που έρχεται και φεύγει τους παίρνει λίγο-λίγο τη ζωή, τους χτύπους της καρδιάς τους λιγοστεύει και αισθάνονται πως πια δεν ζουν πολύ…
Κι εκεί έρχεται ο σπουδαίος Ζαφείρης Μελάς να ερμηνεύσει τα αισθήματά τους, τώρα που η Περιφέρεια «ανήκει» αλλού (… στον Κουρέτα): «Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ ν’ αντέξω στο χωρισμό και κάθε απόγευμα θλιμμένο με σκοτώνει. Με παίρνουν τα παράπονα και έρχονται βράδια άπονα που νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει»…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε κι ένας φιλόσοφος «την εξουσία μπορείς να την εμπιστευτείς μόνο στον άνθρωπο που τη βαριέται και την αποφεύγει»…