Εμείς τα λέγαμε από τις 30 Ιουνίου (ΕΔΩ κι ΕΔΩ) για όσα θα γίνουν στον ΦοΔΣΑ, αλλά δεν μας άκουγαν… Τι να κάνουμε;… Να πάρουμε τον άλλον από το νηπιαγωγείο να τον πάμε πανεπιστήμιο;
Διότι εμείς ακόμη κι όταν φαινομενικά πίνουμε καφέ, δουλεύουμε εκείνη την ώρα, παρατηρούμε τη ζωή…
Δεν γράφουμε απλά, βγάζουμε από το αίμα μας και δίνουμε…
Αγαπημένη μου… Αγάπη που ‘γινες φωτιά, τσιγάρο αναμμένο, από την καύτρα σου ξανά καίγομαι και πεθαίνω…