Το κρασί ‘ναι η συντροφιά, σε γλέντι και σε πόνο, μονάχα φρόνιμα να πιείς, και θα σου δώσει χρόνο. Κι εκείνο το απομεσήμερο του Σαββάτου στη σκιά των βράχων των Μετεώρων οι προύχοντες του τόπου μας ρούφηξαν κρασάκι, τσιμπολόγησαν και λαχανόπιτα, και άκουσαν μετά περίσσιας προσοχής τη φίλη μου Ζαχαρούλα Γιαβρούτα-Λούδα να αγορεύει…
Ήταν το δίκαιο, που έγινε πράξη με τη φίλη μου τη Ζαχαρούλα να τους μιλάει περί οίνου και σταφυλιού και στο ενδιάμεσο να ρίχνει και τα καρφάκια της, πιο ήρεμη απ’ ότι συνήθως, για όλα όσα τριγύρω την εκνευρίζουν…
Η φωτογραφία παραπάνω συγκαταλέγεται στις ιστορικές όπου διακρίνεται η πάντα γοητευτική στο λόγο της Ζαχαρούλα να τα εξηγεί ωραία ενώπιον του βλαστήματος της Διάβας και δημάρχου Μετεώρων Αβραμόπουλου, της αντιπεριφερειάρχου Χριστούλας με το καταπληκτικό καναρινί σακάκι, του προέδρου του Δ.Σ. Μετεώρων και ιατρού Ρουστάνη, του υπουργού Παπαστεργίου, του πρώην-και αύριο μεθαύριο ξανά πάλι- υπουργού Σκρέκα και της φίλης μου τέως αντιδημάρχου Μετεώρων Πηνελόπης Μαγκούρα…
Τι έχασα να πάρει η ευχή;… Τι έχασα;… Με φάγανε τα ξένα!!!
Αγαπημένη μου… Στο κρασί σε συλλογίζομαι, στου νου μου το μεθύσι,
και λέω “σαν εσένανε, κανένα δεν έχει η φύση”…
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
