Το ‘μαθες μωρ’ δόλια μάνα, μωρ’ γιαλένια, κρουσταλένια τι έχει γίνει στην Μουργκάνα, μώρη, κόρη διαμαντένια. Πολεμούσαν τα παλληκάρια του Μιχαλάκη στο πλευρό του Κουτσονάσιου, μωρ’ γιαλένια, κρουσταλένια με τους Μαραβαίους μώρη, κόρη διαμαντένια…
Κι έκαναν δυο ώρες μάχη, μωρ’ γιαλένια, κρουσταλένια πήρανε φλουριά και γρόσια, μώρη, κόρη διαμαντένια… Πήραν και μια ρωμιοπούλα, μωρ’ γιαλένια κρουσταλένια στο βουνό την ανεβάζουν, μώρη, κόρη διαμαντένια…
Κάθονται και ΄ξετάζουν μωρ’ γιαλένια κρουσταλένια πως χάσαν’ απ’ τους Μαραβαίους, αυτοί που ήταν κλειδοκράτορες, μώρη, κόρη διαμαντένια…
Και τους πήραν τους καημένους μωρ’ γιαλένια κρουσταλένια απ’ τα χέρια τους τα κλειδιά, πατέρα τα καρτέρια…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε και ο αγαπημένος μου Νικολό Μακιαβέλι «οι άνθρωποι έχουν το ελάττωμα, όταν έχει νηνεμία, να νομίζουν ότι δεν θα έρθει ποτέ καταιγίδα και δεν προετοιμάζονται»…