Του φιλολόγου Σπυρίδωνος Βλιώρα (www.vlioras.gr)
Πολλοί άνθρωποι, ιδίως μεγαλύτερης ηλικίας, μιλούν για μια αδιαμφισβήτητη γλωσσική κρίση που μαστίζει την ελληνική γλώσσα, για μια κακοδαιμονία1 της σύγχρονης γλώσσας μας, που αναδεικνύεται —όπως ισχυρίζονται— μέσα από πολλές ενδείξεις, που επιχωριάζουν συνήθως στη γλώσσα των νέων: λεξιπενία, σολοικισμοί, βαρβαρισμοί, χρήση ξενόφερτου λεξιλογίου κ.λπ. Εκτός των παραπάνω —αναπόδεικτων, σε πολλές περιπτώσεις, και αστήρικτων μελετητικά— αποφάνσεων γίνεται χρήση κι ενός κριτηρίου που δείχνει την άγνοια όσων το επικαλούνται, καθώς συγχέεται η γλώσσα με την ορθογραφία: της ορθογραφικής αποτύπωσης πολλών λέξεων. «Εμείς στις μέρες μας», ισχυρίζονται, «μαθαίναμε στο σχολείο να γράφουμε αυγό, αυτί, τραίνο, παληός κ.ά. Τώρα γράφουν αβγό,2 αφτί,3 τρένο,4 παλιός κ.λπ.», συνεχίζουν τις ιερεμιάδες.
Δείτε περισσότερα εδώ: http://www.vlioras.gr/