Του Νίκου Μουστάκα, προπτυχιακό Φοιτητή της ΔΔ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Στο ιδιο έργο θεατές, για πολλοστή φορά τόσο η Ελληνική κοινωνία όσο και στο σύνολο της η Ευρώπη είτε με την προσπάθεια εισβολής στον Έβρο είτε με την κατά κύματα προσπάθεια εισδοχής από τα νησιά είτε με τη φωτιά στη Μόρια και στη Σάμο είτε και με την προ ετών συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, βλέπουμε ότι πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο αν ήταν πρόβλημα απλά, θα είχε λύση. Δυστυχώς, όμως για όλους μας δεν αποτελεί ένα πρόβλημα αλλά αλληλουχία προβλημάτων και γεγονότων. Από τη μία, η ανθρωπιστική κρίση η οποία διέπει τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους και από την άλλη γενικότερη αναταραχή που προκαλείται ιδίως στις κοινωνίες των νησιών, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα ικανό να πυροδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλα τα επίπεδα αν δεν τηρηθούν οι ισορροπίες. Επειδή δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε με το τι συνέβη πριν το 2020 καθώς έχουν αλλάξει άρδην γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις. Το μόνο θετικό που μπορούμε να κρατήσουμε είναι οτι σε εθνικό επίπεδο είναι απο τις ελάχιστες φορές που έχουμε πει να φυλάξουμε τα εθνικά σύνορα πιο αποτελεσματικά με δυσανάλογη βέβαια προσπάθεια επίλυσης του συνωστισμού στα ήδη υπάρχοντα ΚΥΤ.
Αλλά πάμε πρώτα να δούμε ορισμένα δεδομένα και ενδεχομένως βασικές σταθερές που θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν όταν συζητάμε για το συγκεκριμένο ζήτημα. Πρώτα απ΄ όλα, νομίζω έχει γίνει πλέον σαφές με τον πιο καθαρό τρόπο ότι το μεταναστευτικό πέρα από ένα κοινωνικό ζήτημα, αποτελεί και ένα διαρκή μοχλό πίεσης απέναντι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Όποτε, ο σουλτάνος Ερντογάν νιώσει στριμωγμένος το βάζει εκβιαστικά στο τραπέζι των συζητήσεων απειλώντας προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ότι θα ανοίξει την κάνουλα. Έπειτα, μια δεύτερη ίσως σταθερά που θα πρέπει να έχουμε υπόψιν, είναι ότι ναι μεν σώζονται όλοι όσοι κινδυνεύουν στα νερά του Αιγαίου και όσοι γενικά κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα στα σύνορα στη προσπάθεια μετακίνησης τους, ωστόσο άσυλο δικαιούνται και κατ΄επέκταση παραμονή στη χώρα μόνο οι πρόσφυγες, ενώ οι μετανάστες γίνονται δεκτοί μόνοι όσοι υπάρχει η δυνατότητα να καλυφθούν οι ανάγκες τους ενώ οι υπόλοιποι πρέπει να γυρίζουν στις πατρίδες τους.
Στη συνέχεια, δεν πρέπει, το έχουμε δοκιμάσει με κακά αποτελέσματα και δεν ευννοεί κανέναν, η οργανωμένη πολιτεία να μετατρέπεται σε χώρα transit καθώς αυτό εγκυμονεί πολλούς κινδύνους και για την εθνική ασφάλεια αλλά και για την κακή αντιμετώπιση των πραγματικά ταλαιπωρημένων. Προφανές νομίζω έχει γίνει επίσης, ότι στα νησιά και όχι μόνο δεν μπορούν παρά να υπάρχουν μόνο κλειστές δομές (με διαχειρίσιμο αριθμό ατόμων) οι οποίες να μην αποτελούν αποθήκες ψυχών και να έχουν τις απαραίτητες υποδομές (στέγαση,σίτιση,αποχετευτικό,παιδικές χαρές, γυμναστήρια, και μικρά φροντιστήρια για την εκμάθηση των βασικών και την εξικοίωση με την ελληνική πραγματικότητα,γραφείο αναζήτησης εργατών).
Χωρίς κλειστές δομές, χωρίς σωστές υποδομές, αλλά να είναι όλα καλά και όλα ωραία δεν γίνεται. Ούτε είναι λογική αυτή που λέει ότι θα τους γυρνάμε από εδώ και εκεί σαν εμπορεύματα. Κανείς δεν θα πρέπει βέβαια να αποκλείσει και την ύπαρξη εγκληματικών στοιχείων ίσως ακόμη και επίδοξων δολιοφθορέων εναντίον της χώρας τους οποίους ανά πάσα στιγμή ο Ερντογάν μπορεί να χρησιμοποιήσει( βλέπε Μόρια, Σάμο αμέσως μετά την υποχώρηση του Oruc Reis). Τέλος, κανείς δεν θα πρέπει να βάζει κάτω απο το χαλί τον ύποπτο ρόλο αρκετών ΜΚΟ οι οποίες βυθισμένες στην υποκρισία τους λειτουργούν ως dealer της ανθρώπινης ζωής.
Όποιος δεν μπορεί να διακρίνει τα παραπάνω είτε στρουθοκαμηλίζει είτε δεν διαβάζει ευκρινώς την κατάσταση είτε κατευθύνεται από κάποια συμφέροντα. Τα παραπάνω θα πρέπει να ληφθούν σαν οδικός χάρτης για να μη ξεφύγει περαιτέρω η κατάσταση. Οι κοινωνίες των νησιών έχουν φθάσει στο όριο τους και επειδή τυχαίνει να το γνωρίζω καλά, καθώς μια από τις δύο ιδιαίτερες πατρίδες μου είναι η Σάμος, το συμπέρασμα είναι ένα: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Χωρίς υστερίες είτε απο τη μία είτε απο την άλλη, με αυστηρό σχέδιο φύλαξης συνόρων και επαναπροώθησης μπορούμε να θέσουμε σε μερικό έλεγχο την κατάσταση χωρίς να καταφύγουμε στην εφαρμογή ακροδεξιών λύσεων οι οποίες θα μας οδηγήσουν σε επικίνδυνες ατραπούς.
Ή θα ελέγξουμε με αυστηρό τρόπο τις ροές έτσι ώστε να περνάνε λίγοι λίγοι οργανωμένα ή θα επικρατήσει το απόλυτο χάος και θα καταρρεύσουν οι κοινωνίες με επόμενο στάδιο την ακροδεξιά απάντηση. Η Κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να θέσει σε εφαρμογή ταχυτερο σχέδιο διαχωρισμού των προφίλ και επαναπροώθησης των μη δικαιούχων καθώς και αποσυμφόρησης των ΚΥΤ στα νησιά. Και επιτέλους πρέπει και η ΕΕ να αναλάβει ενεργότερο ρόλο με αυξημένη ποσόστοση υποδοχής μέρους των ανθρώπων δίνοντας έμφαση σε οικογένειες, μικρά παιδιά και γυναίκες καθώς και όσοι αποδεδειγμένα χρειάζονται βοήθεια και να μην αρεκίται στην παροχή χρηματοδότησης αλλά παράλληλα να μην θέλει να χρηματοδοτεί κλειστά κέντρα.
Αν αυτά χαρακτηρίζονται ακραία ή ακροδεξιά τότε όσοι τα λένε νομίζω δεν έχουν ιδέα τι γίνεται και κλεισμένοι στον μικρόκοσμο τους βαυκαλιζόμενοι με δάφνες ενός κακώς εννοούμενου προοδευτισμού και το λιγότερο που κανουν είναι να προσφέρουν κακές υπηρεσίες. Το δίλλημα συνεπώς είναι ένα, ή συνεχίζουμε να δρούμε με μεγαλύτερη ένταση σύμφωνα με τα παραπάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα ή βυθισμένοι στην υποκρισία μας θα βλέπουμε να ξεφεύγει η κατάσταση και μετά θα κουνάμε ξανά το δάχτυλο πάνω σε συντρίμια.
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
