Του Αποστόλη Β. Παππά, Αντιδημάρχου Δήμου Τρικκαίων
Με εκπλήσσει αρνητικά η τοποθέτηση πολλών αναλυτών αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Είτε από στενότητα σκέψης, είτε από ιδεοληψία, είτε από μια απωθημένη αντιδυτική προδιάθεση, εστιάζουν μόνον στις οικονομικές συνέπειες αυτού του πολέμου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο πόλεμος αυτός στοιχίζει οικονομικά, κάτι που συνέπεται την απώλεια ενός μέρους της ευημερίας κυρίως στις δυτικές κοινωνίες. Αυτό, είναι μια πραγματικότητα. Κοντόθωροι αναλυτές και πολιτικοί γράφουν και κραυγάζουν, ότι η Ευρώπη δεν έπρεπε να εμπλακεί σ’αυτή τη διαμάχη.
Η θέση αυτή, είναι κατά τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό ανιστόρητη. Στη Ρωσία δεν υπάρχει δημοκρατία. Δεν λειτουργούν εκείνοι οι αποτρεπτικοί θεσμοί που θα μπορούσαν να συνετίσουν τον ‘’ηγεμόνα’’ να μην προβαίνει σε απονενοημένες πράξεις. Η ατομική διαμαρτυρία πνίγεται. Η μαζική διαδήλωση καταπνίγεται. Μόνον οι υμνητές και τα εξαπτέρυγα ευδοκιμούν. Εκεί, υπάρχει του ενός ανδρός αρχή. Και τυπικά και ουσιαστικά. Αυτός αποφασίζει, αυτός διατάσσει, αυτός εκτελεί. Την μεγαλομανία, τον κυνισμό και τον αμοραλισμό ενός τέτοιου ‘’ηγεμόνα’’ τον πλήρωσε στο πρόσφατο παρελθόν η ανθρωπότητα μ΄έναν παγκόσμιο πόλεμο. Η αναποφασιστικότητα και η πολιτική του λεγόμενου κατευνασμού ήταν που τον έκαναν να ξεσαλώσει. Πρώτα είχαμε το περιβόητο Anschluss, την βίαιη δηλαδή προσάρτηση της Αυστρίας στο Γ΄Ράϊχ. Ουδείς αντέδρασε. Στη συνέχεια απαίτησε την εκχώρηση της Σουδητίας. Με την ανοχή, την ενδοτικότητα και την αδράνεια των ανεκδιήγητων Τσάμπερλεν-Νταλαντιέ το πέτυχε κι αυτό. Αποτέλεσμα. Η διάλυση της Τσεχοσλαβακίας. Η όρεξη άνοιξε και είχαμε την εισβολή στην Πολωνία, που ουσιαστικά σήμανε την έναρξη του Β΄ΠΠ, του πιο ανθρωποκτόνου που γνώρισε ο πλανήτης.
Και στην περίπτωση του Ρώσου ‘’ηγεμόνα’’ είχαμε μια αντίστοιχη επανάληψη των γεγονότων. Έτσιθελικά το 2008 εισβάλει στη Γεωργία. Καμία αντίδραση. Το 2014 προσαρτά την Κριμαία. Χλιαρή έως ανύπαρκτη η αντίδραση ης παγκόσμιας κοινότητας . Η όρεξη αρχίζει να ανοίγει. Δεν καταλαμβάνω όλη την Ουκρανία σκέφτεται. Εύκολη υπόθεση. Σε μια βδομάδα θάχω τελειώσει. Θριαμβευτής λοιπόν, θα αυτοθαυμαζόταν, θα ναρκισσευόταν, και θα τον απασχολούσε το επόμενο θύμα. Και αφού η Δύση δεν αντέδρασε στην περίπτωση της Ουκρανίας που είναι στη πόρτα της, τι με εμποδίζει να καταβροχθίσω και να ενσωματώσω στη Ρωσία όλο το νότιο υπογάστριο αυτής από την Μολδαβία μέχρι το Καζακστάν, και μετά βλέπουμε. Έτσι, θα γίνω ο νέος Τσάρος πασών των Ρωσιών. Είναι δύσκολο να μπεις στη ψυχολογία και στο μυαλό ενός αυταρχικού ηγέτη. Γιατί; Γιατί δεν σκέπτεται και δεν ενεργεί φυσιολογικά. Η διαστροφή κυριαρχεί της λογικής. Τα αρρωστημένα όμως σχέδια ενός αφύσικου, τα ανακόπτεις εν τη γενέσσει τους. Ο πάγος πρέπει να μπαίνει νωρίς. Σωστά λοιπόν αντέδρασε η Δύση, και πράττει όπως πράττει. Ο ουκρανικός πόλεμος όμως, δεν είναι ένας αυστηρά γεωγραφικός πόλεμος. Έχει βαθύτερες πολιτικές και ιδεολογικές προεκτάσεις. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν γίνεται απλώς για κάποια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αυτό είναι το ήσσον. Το μείζον είναι η προάσπιση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Στην Ουκρανία αναμετράται το αστικό φιλελεύθερο τόξο, με μια εκδοχή του αυταρχικού τόξου. Δεν τρελάθηκαν ξαφνικά οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες, δεξιές, κεντροδεξιές, κεντροαριστερές και συνασπίσθηκαν συντασσόμενες με τις ΗΠΑ σ’ έναν πόλεμο, όπου είναι αλήθεια, ότι οικονομικά η Ευρώπη τον πληρώνει πολύ ακριβά. Στενάζει πολύ περισσότερο από τις ΗΠΑ. Αυτό όμως δεν το κάνει για το χατίρι τους. Εδώ συγκρούονται οι δυτικές αξίες, ένα οικοδόμημα πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών ελευθεριών που όμοιο του δεν γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, με την Ασιατική Δεσποτεία, όπου η πολιτική κοινωνική και οικονομική χειραγώγηση δεν εκχώρησε ποτέ το δικαίωμα στο άτομο να αναπνεύσει.
Αυτό αναμετράται στα πεδία των ουκρανικών μαχών και αυτό διακυβεύεται σ’ αυτόν τον πόλεμο. Την υλική ευημερία και να την στερηθείς μπορείς να την επανακτήσεις. Την άυλη ευημερία αν την απωλέσεις δύσκολα την επανακτείς. Όλη αυτή η άυλη ευημερία που απολαμβάνει ο Δυτικός κόσμος, όλο αυτό το πλέγμα ελευθεριών, δε του χαρίσθηκε. Δεν ήταν ποτέ, ούτε αυτονόητη ούτε δεδομένη. Την κατέκτησε με ρήξεις, με συγκρούσεις, με ανατροπές, και χύθηκαν ποτάμια αίμα για να την κατακτήσει. Έχει χρέος λοιπόν και απένατι στην Ιστορία, και απέναντι στις επερχόμενες γενιές, αλλά και απέναντι στον ακόμη δεσποζόμενο κόσμο, που δεν είναι και λίγος, να την υπερασπισθεί θυσιάζοντας προσωρινά ένα κομμάτι της υλικής ευημερίας . Αλλιώς θάναι ανάξιος, αλλά και άξιος της μοίρας του. Η Δημοκρατία και η Ελευθερία δεν μπαίνουν στο ζύγι με κάποια ευρώ η δολάρια. Κλείνοντας υποκύπτω στον πειρασμό ενός μικρού σχολιασμού. Σ’ ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας υπάρχει ένας σκεπτικισμός ως προς την εμπλοκή της χώρας μας στην ουκρανική διαμάχη. Εν πολλοίς αυτός οφείλεται σε έναν μύθο που οικοδομήθηκε σχετικά με την συνδρομή του ‘’ξανθού γένους’’ στην ελληνική υπόθεση. Ανιστόρητοι όσοι πιστεύουν κάτι τέτοια. Στα ορλωφικά, αφού μας ξεσήκωσαν για ίδιους λόγους, στη συνέχεια μας εγκατέλειψαν. Η ίδρυση του νεοελληνικού κράτους οφείλεται πρωτίστως στην αποφασιστικότητα της Αγγλίας και δευτερευόντως της Γαλλίας. Ας είναι καλά ο Κανιγγ. Νάναι καλά εκεί που είναι . Ήταν αυτός που αγνόησε το πανίσχυρο Μετερνίχειο δόγμα από το συνέδριο της Βιέννης το 1815, που απαγόρευε την αλλαγή του ευρωπαϊκού status quo. Πολύ απλά . Καμία αλλαγή συνόρων. Η Ρωσία απλώς σύρθηκε και συμφώνησε. Ο Πανσλαβισμός την ενδιέφερε και αυτόν προωθούσε. Οι Έλληνες όμως δεν είναι σλάβοι. Άρα, στην απέξω. Στα Μικρασιατικά τάχθηκε αναφανδόν υπέρ του Κεμάλ και της Τουρκίας. Σήμερα, θερμοί εναγκαλιασμοί του Πούτιν με τον Ερντογάν. Στην υπόθεση της μετατροπής της Αγια Σοφιάς σε τζαμί υπερθεμάτισε κιόλας. Τυχεροί οι Ρώσοι τουρίστες, δεν θα πληρώνουν εισιτήριο. Τόσο αλληλέγγυα η ομόδοξη Ρωσία.
Στα ζητήματα της Βαλκανικής λοιπόν, ποτέ δεν είμασταν στις προτεραιότητες της Ρωσίας, είτε Τσαρικής, είτε Σοβιετικής είτε μετασοβιετικής. Ο Φιλελληνισμός κατά την κρίσιμη περίοδο της επαναστάσεως στη Δύση γεννήθηκε, στη Δύση άνθισε, στη Δύση γιγαντώθηκε. Οι εθελοντές που κατέφθαναν κατά κύματα για να πολεμήσουν για την ανεξαρτησία μας, η συντριπτική πλειονότητα εξ’ αυτών εκ της εσπερίας προερχόταν και όχι εκ της ανατολίας.
Αυτά, για να ξέρουμε τι μας γίνεται.
Τι να κάνουμε όμως, η Ελλάδα είναι και χώρα των μύθων.
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
