Πού ‘σαι ρε Χάρρυ Κλυνν προφήτη, να δεις που επαληθεύεται η σατιρική σου παράφραση των στίχων του Δημ. Ραβάνη στο γνωστό ελληνοποιημένο μουσικά από τον τεράστιο Μίκη Θεοδωράκη εμβατήριο της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ;
Αντιπολεμική Συναυλία από φοιτητικούς και μαθητικούς συλλόγους προσκείμενους στην αριστερά πραγματοποιήθηκε στις αρχές της εβδομάδας στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα.
Η συναυλία διαφημίστηκε από τους διοργανωτές της με τον τίτλο:
«ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ!
ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ – ΡΩΣΙΑΣ».
Ναι καλά διαβάσατε, οι διοργανωτές επέλεξαν να καταγγείλουν με αυτή τη σειρά, πρώτα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ που μέχρι στιγμής δεν έχουν καμία στρατιωτική εμπλοκή με δυνάμεις τους στα τεκταινόμενα στην Ουκρανία και στο τέλος να κολλήσουν και εκείνον που ξεκίνησε και συνεχίζει τον πόλεμο εισβάλλοντας με τα στρατεύματα του σε άλλη χώρα, σκοτώνοντας και προκαλώντας παντού καταστροφή και πόνο, δηλαδή τη ΡΩΣΙΑ. Αν πολλοί αναρωτιέστε, πως τό ‘παθαν οι σύντροφοι και συμπεριέλαβαν έστω και στο τέλος τη μαμά-Ρωσία; Μην το ψάχνετε. Να είστε σίγουροι ότι το έκαναν με βαριά καρδιά και με πολύ πόνο ψυχής.
Ζήσαμε να το δούμε και αυτό λοιπόν.
Η Αθήνα φιλοξένησε την πρώτη αντιπολεμική συναυλία στην ιστορία της ανθρωπότητας όπου καταγγέλθηκε ο πόλεμος γενικώς, αλλά όχι αυτός που τον κάνει.
Όπου οι διοργανωτές και οι συμμετέχοντες δεν είναι κατά των πολεμοχαρών δολοφόνων εισβολέων φασιστών που καταλύουν ένα άλλο γειτονικό κράτος και καταλαμβάνουν τα εδάφη αυτής της χώρας, αλλά είναι απλώς «γενικά με τον άνθρωπο».
Φαίνεται για αυτούς τους μεγάλους «ανθρωπιστές», όλοι εκείνοι που σκοτώνονται, εκείνοι που αναγκάζονται να ζουν παρέα με τον φόβο και τον τρόμο στα υπόγεια καταφύγια, εκείνοι που βιώνουν τις θηριωδίες του Πούτιν, εκείνα τα γυναικόπαιδα που ξεριζώνονται από τα πάτρια εδάφη τους, προφανώς ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΟΥΚΡΑΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, κουνάβια θα είναι.
Σ’ αυτήν την συναυλία βγήκε η άλλη, η έντεχνη κομμουνίστρια «αντιπολεμικιά» ακτιβίστρια, με το σικάτο καπιταλιστικό στιλάκι της (α, να τα λέμε όλα σύντροφοι, δεν μας έχετε συνηθίσει σε αντιπολεμική συναυλία, με μοντέρνο παλτουδάκι, γουνάκι στο λαιμό, και ασορτί μποτίτσες, που αποτελούν αναντίρρητα dress code που φανερώνει μία τουλάχιστον στιλιστική μετατόπιση από τα καθιερωμένα της πλατείας Εξαρχείων σ’ εκείνα της πλατείας Κολωνακίου), να συμμετάσχει σε «κλασική» «αριστεροπριβέ» συναυλιούλα έστω και με μόλις 100-150 συναυλιαζόμενους, στο κέντρο της «φιλοπόλεμης» «χουντοκρατούμενης» (όπως οι ίδιοι οι διοργανωτές και συμμετέχοντες τη φαντασιώνονται) Αθήνας, καταδικάζοντας «ολιστικά» τον πόλεμο.
Να σημειώσουμε πως η περί ης ο λόγος συντρόφισσα Νατάσσα (όχι η πατριώτισσα υπολοχαγός που υποδύεται η Αλίκη Βουγιουκλάκη στην πασίγνωστη ελληνική ταινία, η άλλη, η δηλωμένη κομμουνίστρια Μποφίλιου), εκτός απ’ το να καταδικάζει «ολιστικά» τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον χαρακτηρίζει και έναν πόλεμο «ιμπεριαλιστικό».
– Το ποιος όμως είναι ο επιτιθέμενος,
– το ποιος είναι εν προκειμένου ο ιμπεριαλιστής,
– το ποιος καταλύει την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία ενός γειτονικού κράτους εισβάλλοντας με τα στρατεύματα κατοχής του,
– το ποιος ισοπεδώνει ολόκληρες πόλεις, βομβαρδίζοντας ακόμα και νοσοκομεία, μαιευτήρια, υδραγωγεία, πολυκατοικίες και σπίτια αμάχων,
– το ποιος καταστρέφει μία χώρα ολόκληρη,
– το ποιος δεν σταματά αν δεν καταλάβει και την πρωτεύουσα, αν δεν πάρει όλα τα εδάφη του γείτονά του,
– το ποιος ξεριζώνει γυναικόπαιδα απ’ τα σπίτια τους και την πατρίδα τους οδηγώντας τους στους δρόμους της προσφυγιάς,
– το ποιος απειλεί ανοιχτά και τις υπόλοιπες γειτονικές χώρες με πόλεμο,
– το ποιος εκβιάζει και προσπαθεί να εκφοβίσει μιλώντας ακόμη και για πυρηνική «ετοιμότητα»…
όλα αυτά δεν μας ενδιαφέρουν.
Όχι βέβαια. Όλοι στο ίδιο τσουβάλι…
Αρκεί απλώς ένα: «Καταδικάζω την άθλια εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία».
Την «άθλια», χαχαχα!!!
Ε, εδώ γελάμε δυνατά.
– Ούτε «Φονιάδες των λαών Ρώσοι».
– Ούτε «Έξω οι Ρώσοι απ’ την Ουκρανία».
– Ούτε «Έξω οι (Ρωσο)στρατιές κατοχής».
– Ούτε «Σφαγέα Πούτιν»
– Ούτε «Κίνα-Ρωσία η ίδια κομπανία».
Τίποτα απ’ όλα αυτά. Τίποτα!!!
Μόνο ένα «άθλια(???) εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία».
Ενώ αν για όλα αυτά ο υπαίτιος έδρευε στην βορειοδυτική πλευρά του Ατλαντικού;
Μπορείτε νομίζω όλοι να καταλάβετε τι θα ακούγαμε απ’ την έντεχνη κομμουνίστρια και τους καθόλου φειδωλούς σε βαρύτατους επιθετικούς προσδιορισμούς (όταν πρόκειται φυσικά για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ) συντρόφους της.
Και είπε και κάτι ακόμα η συντρόφισσα Νατάσσα.
Είπε: «Δεν επιθυμώ καμία εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας».
Αλήθεια;
Να μην στηρίξουμε δηλαδή ως Ελλάδα αυτούς που αμύνονται, αυτούς που προασπίζονται των εδαφών τους και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας τους, να μην τους στέλναμε στρατιωτικό υλικό για να μπορούν να αντισταθούν στον εχθρό που εισέβαλε και θέλει να τους κατακτήσει.
Αχ, αυτές οι θλιβερές, υποκριτικές, ιδεοληπτικές αριστεροκομμουνιστικές φιγούρες, που αντί να οργίζονται με τον υπαίτιο αυτής της κατάστασης, αδυνατούν ακόμα και να προφέρουν το όνομα του, που αντί να ξεσηκώνονται εναντίον εκείνου που αιματοκυλά την Ουκρανία, αναζητούν ελαφρυντικά άλλοθι ανατρέχοντας πίσω στα προπατορικά αμαρτήματα της δύσης για να δικαιολογήσουν τον Ρώσο σφαγέα και την δική τους «παγωμένη» στάση απέναντί του.
Ανθρωπάκια, που ψελλίζουν κάτι γενικόλογες υποκριτικές και ανόητες (όταν ταυτόχρονα αποδεικνύονται κενό γράμμα) μπαρούφες όπως, είμαστε «κατά του πολέμου», «κατά του ιμπεριαλισμού», «υπέρ της αλληλεγγύης στους λαούς», «υπέρ των ανθρώπων» κλπ, κλπ.
Όχι, φίλοι μου αριστεροκομμουνιστές, εμείς που αγαπάμε την ειρήνη (τουλάχιστον όσο και εσείς), που τασσόμαστε κατά της φρίκης του πολέμου (τουλάχιστον όσο και εσείς), που σεβόμαστε τον ανθρώπινο πόνο της προσφυγιάς (τουλάχιστον όσο και εσείς), που συνταρασσόμαστε απ’ την ανθρωπιστική κρίση (τουλάχιστον όσο και εσείς) και που στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους λαούς που πλήττονται απ’ τα δεινά του πολέμου (τουλάχιστον όσο και εσείς), δεν είμαστε κατά του πολέμου γενικά και αόριστα, όπως εσείς.
Εμείς είμαστε ΚΑΙ κατά εκείνου που ξεκίνησε τον πόλεμο.
Είμαστε κατά του σφαγέα Πούτιν, της πολεμικής του μηχανής και του αυταρχικού του καθεστώτος.
Τώρα αν εσείς, συντρόφισσα Νατάσσα και φίλοι μου κομμουνιστές, αριστερόστροφοι και αναρχοβάνδαλοι, δεν θέλετε λέτε να δίνουμε όπλα στους Ουκρανούς, για να μπορούν να αμυνθούν απέναντι στους Ρώσους εισβολείς, να μπορούν να υπερασπιστούν τη χώρα τους, τις ζωές τους και τα σπίτια τους, οκ, το ακούμε.
Το ακούμε, αλλά θα επιμείνουμε και να στηρίζουμε την ολόσωστη απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης να στείλει στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία και θα συνεχίσουμε να θέλουμε να παραμείνει η Ελλάδα στη «σωστή μεριά της ιστορίας» και φυσικά δεν θα σας κάνουμε επουδενί και τη χάρη να ασπαστούμε την απανθρωπιά σας.
Γιατί εμείς βλέπετε δεν τους θέλουμε τους Ουκρανούς, ούτε νεκρούς και την πατρίδα τους ρημαγμένη και αφανισμένη, ή ταπεινωμένη και προσαρτημένη στη Ρωσική δικτατορία του φασίστα Πούτιν, ούτε ξεριζωμένους, δύσμοιρους και εξαθλιωμένους πρόσφυγες για να τους νοικιάζουν σπίτια στην Πατησίων και στην Αχαρνών μερικοί εξέχοντες αριστερούληδες Παπαδημούληδες απ’ το συνάφι σας που διέπρεψαν στο επικερδές προσφυγικό Real Estate.
Γι’ αυτό σταματήστε οι αριστερόφρονες και γενικότερα όλοι οι επαγγελματίες «φιλειρηνιστές», «αντιφασίστες», «δημοκράτες» να κατηγορείται πρώτα όλους τους άλλους και στο τέλος λιγουλάκι και την Ρωσία, την οποία αν μπορούσατε βέβαια (το γνωρίζουμε πολύ καλά), θα το αποφεύγατε και αυτό…
Α, και αναλογιστείτε και κάτι.
Κάποτε σ’ αυτή τη χώρα μιλούσαμε για το «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα».
Τώρα πια με όλες αυτές τις ανιστόρητες, ευκαιριακές, επιλεκτικές ευαισθησίες σας, εσείς οι ίδιοι οι αριστερόφρονες, καταφέρατε να οδηγήσατε την πλειοψηφία των Ελλήνων να κάνουμε λόγο για «αριστερό πλεόνασμα ανηθικότητας».
Τέλος, έχω και μία απορία:
Το παλτουδάκι της συντρόφισσας είναι αλεξίσφαιρο, για να μην την πιάνουν τα βόλια του εχθρού στη μάχη κατά της πλουτοκρατίας και το γουνάκι στο λαιμό αποτελεί τμήμα της «στολής παραλλαγής» για να μπορεί να κινείται η «αντισυστημικιά επαναστάτρια» εντός των γραμμών του μισητού «συστημικού» εχθρού χωρίς να γίνεται αντιληπτή η προλεταριακή της στράτευση ή μήπως έχουμε μία ανεπίτρεπτα αποκλίνουσα ενδυματολογική μετατόπιση που μπορεί να εκφυλίσει το αριστερό κίνημα;
Το λέω γιατί ανησυχώ μήπως κινδυνεύουμε να χάσουμε μετά από σχεδόν 80 χρόνια την διαχρονικά επίμονη έως τώρα στιλιστική παράδοση της αριστεράς κόντρα στην εξέλιξη και την πρόοδο των πραγμάτων, με τα λατρεμένα αμπέχονα, τις αρβύλες και τις κουκούλες;
Κρίμα πάντως…
Κρίμα γιατί προσωπικά παρά της πολιτικής της τοποθέτησης, της έτρεφα μίας ιδιαίτερης συμπάθειας της συγκεκριμένης τραγουδίστριας και των ομολογουμένως πολύ ωραίων τραγουδιών της, που παλιότερα ακούγοντάς τα απ’ την εξαίσια φωνή της με την μοναδική ερμηνεία της, δεν το κρύβω ότι με γαλήνευαν, με συγκινούσαν, με ενέπνεαν, με γέμιζαν ευγενικές σκέψεις, εξωτερίκευαν όμορφα συναισθήματά μου και με ταξίδευαν σε πράγματα που απηχούσαν και συνεχίζουν να απηχούν ένα μεγάλο μέρος του αξιακού μου κόσμου.
Κρίμα κάποιοι να ακυρώνουν τους εαυτούς τους με τις επιλεκτικές ευαισθησίες τους.
Κρίμα να επιλέγουν να βλέπουν τη μισή εικόνα, να κλείνουν τα μάτια στα αυτονόητα και στα αυταπόδεικτα.
Κρίμα να μην βρίσκουν την τόλμη να παραδεχτούν, να στηλιτεύσουν και να απεγκλωβιστούν από τα ιδεολογικά στερεότυπά τους και το έως τώρα πολιτικό αφήγημά τους, όταν αυτά εν τοις πράγμασι διαψεύδονται οικτρά.
Κρίμα να μην μπορούν μετά από τόσα και τόσα που έχουν γίνει, να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με όσα κακώς νομίζουν ότι τους κρατούν δεμένους με ένα πολύ μακρινό και αμφίσημο παρελθόν.
Κρίμα να υπερισχύουν πάλι και σε αυτήν την περίπτωση το γνωστό «δύο μέτρα και δύο σταθμά».
Κρίμα στα σημαντικά και στα μεγάλα, να αποδεικνύονται τόσο μικροί.
Κρίμα σε έναν πόλεμο να είναι με τα θύματα… αλλά όχι κατά του θύτη τους.
Κρίμα!!!
Χρήστος Πούλιος
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
