Το κράτος γνωρίζει τα πάντα. Ξέρει ποιες επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται σε κάθε περιοχή, πόσο τζίρο κάνουν, πόσα άτομα απασχολούν, τι μισθούς πληρώνουν, αν αυξάνονται ή μειώνονται τα κέρδη τους κάθε χρόνο, αν πληρώνουν τις εισφορές και τις υποχρεώσεις τους στην ώρα τους. Ξέρει ποιοι εργαζόμενοι ζουν σε κάθε περιοχή, πού έχουν εργαστεί, πόσες φορές άλλαξαν δουλειά, αν οι αλλαγές έγιναν για αύξηση μισθού ή λόγω απόλυσης, ποια είναι τα προσόντα τους και ποια η οικογενειακή και οικονομική τους σταθερότητα.
Με απλά λόγια, το κράτος διαθέτει την πληρέστερη βάση δεδομένων της ελληνικής πραγματικότητας. Μπορεί να δει ποια επιχείρηση ανεβαίνει, ποια χρειάζεται προσωπικό, ποιος πολίτης αναζητά εργασία, ποιος έχει εμπειρία στον συγκεκριμένο κλάδο και ποιος θα ταίριαζε καλύτερα σε μια θέση. Αν το ήθελε, θα μπορούσε να προβλέψει τη ζήτηση και την προσφορά εργασίας σε πραγματικό χρόνο.
Κι όμως, αυτό το εργαλείο μένει ανενεργό. Η ανεργία αντιμετωπίζεται ακόμη με “προγράμματα”, χαρτιά, επιδοτήσεις και γραφειοκρατία. Ο ΟΑΕΔ λειτουργεί σαν μηχανισμός επιδομάτων, όχι σαν δίκτυο σύνδεσης ανθρώπων με εργασία. Και το κράτος, ενώ έχει όλη την πληροφορία, συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν να μην ξέρει τίποτα.
Φαντάσου μια διαφορετική λογική. Μια επιχείρηση ανεβάζει αγγελία στο gov.gr, δηλώνοντας τη θέση, τα προσόντα και τον μισθό. Το σύστημα γνωρίζει ποιοι εργαζόμενοι στην περιοχή διαθέτουν τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά και τους στέλνει αυτόματα ειδοποίηση στο προσωπικό τους προφίλ στο gov. Ο πολίτης διαβάζει την προσφορά, κάνει αίτηση, περνά μια σύντομη συνέντευξη, και αν συμφωνήσουν και οι δύο πλευρές, το σύστημα ενημερώνεται αυτόματα: ο εργαζόμενος εργάζεται εκεί, η επιχείρηση ενημερώνει το προσωπικό της, οι εισφορές και οι φόροι ρυθμίζονται σε πραγματικό χρόνο.
Όλα αυτά μπορούν να συμβούν μέσα σε λίγα λεπτά, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς “προγράμματα απασχόλησης”, χωρίς αναμονές. Μια απλή, ορθολογική διασύνδεση ανάμεσα σε αυτούς που παράγουν και σε αυτούς που εργάζονται.
Για να γίνει αυτό, χρειάζεται ένα μόνο πράγμα: όλα τα δεδομένα του κράτους να συγκεντρωθούν σε μία ενιαία, κρυπτογραφημένη βάση δεδομένων ελληνικής ιδιοκτησίας. Μια υποδομή όπου όλα τα υπουργεία, οι δημόσιοι φορείς, οι επιχειρήσεις και οι πολίτες θα συνδέονται με ασφάλεια. Όχι διάσπαρτα συστήματα που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, αλλά ένα κοινό θεμέλιο γνώσης.
Σε αυτή τη βάση, κάθε οργανισμός – δημόσιος ή ιδιωτικός – θα μπορούσε να ζητήσει πρόσβαση για συγκεκριμένο σκοπό: να λάβει δεδομένα, να προσθέσει νέα, να δημιουργήσει υπηρεσίες πάνω σε αυτά. Έτσι, θα μπορούσαν να υπάρξουν δεκάδες ιδιωτικές εταιρείες που να αναπτύξουν καλύτερους αλγορίθμους αντιστοίχισης εργαζομένων και εργοδοτών, συστήματα εκπαίδευσης, αναλυτικά εργαλεία για τις αγορές και τα επαγγέλματα.
Το κρίσιμο σημείο είναι ότι αυτά τα δεδομένα ανήκουν στους πολίτες. Είναι προϊόν της δικής τους δραστηριότητας, της δικής τους εργασίας, των φόρων που πληρώνουν. Είναι παράλογο να υπάρχουν “κλειδωμένα” μέσα σε υπουργεία και να μην μπορεί ο πολίτης να τα αξιοποιήσει. Ο πολίτης τα παράγει, ο πολίτης τα πληρώνει — άρα ο πολίτης πρέπει να έχει και δικαίωμα πρόσβασης.
Η πληροφορία πρέπει να επιστρέψει εκεί απ’ όπου προήλθε. Μόνο έτσι το κράτος θα μετατραπεί από γραφειοκρατικό μηχανισμό σε πραγματική υποδομή ανάπτυξης.
Φυσικά, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να σταθεί αν τα δεδομένα είναι ψευδή. Και σήμερα, είναι. Γιατί όσο οι φόροι και οι εισφορές παραμένουν παράλογα υψηλοί, τόσο οι επιχειρήσεις θα δηλώνουν μικρότερους μισθούς, τόσο οι εργαζόμενοι θα εργάζονται αδήλωτα, τόσο η πραγματική οικονομία θα παραμένει κρυμμένη.
Η λύση δεν είναι η καταστολή — είναι η απλοποίηση.
Ένας ενιαίος, καθαρός flat tax 15% για όλα τα εισοδήματα και όλες τις επιχειρήσεις.
Ένας συντελεστής που κάνει τη δήλωση συμφέρουσα, τη νομιμότητα εύκολη και τη διαφάνεια φυσική. Μόνο τότε τα δεδομένα θα αρχίσουν να λένε την αλήθεια, και η πληροφορία θα αποκτήσει αξία.
Ένα κράτος που γνωρίζει τα πάντα αλλά δεν τα χρησιμοποιεί, είναι ένα κράτος που επιλέγει να παραμένει τυφλό.
Κι όσο το κράτος κρατά τα δεδομένα κλειδωμένα, θα παραμένει θεατής της ίδιας του της αδυναμίας.
«Το καθήκον των ηγετών είναι να δημιουργήσουν ή να εξασφαλίσουν ένα ισχυρό πλαίσιο μέσα στο οποίο οι άνθρωποι θα μπορούν να μαθαίνουν, να εργάζονται σκληρά, να είναι παραγωγικοί και να ανταμείβονται ανάλογα. Και αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί.»
— Lee Kuan Yew
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
