“Σταυρός και Σωτηρία”

Μητροπολίτου Αὐλῶνος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

 

Ἐάν ὅλα τά γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Θεανθρώπου εἶναι ὑπερφυσικά στή βαθύτερη ὕφανσή τους, ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ κορυφή στήν πυραμίδα τῆς λυτρωτικῆς θυςίας τοῦ Ἰησοῦ. Γιά νά πλησιάσουμε τόν Γολγοθᾶ χρειάζεται ἐιδικός ὁπλισμός. Ἐσωτερική κάθαρση καί θεῖος τῆς ψυχῆς ἔρωτας γιά τόν καθημαγμένο Κύριο, πού ἔχει ἁπλωθεῖ στήν ἀπεραντοσύνη τῆς ἀγάπης Του στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ.

Τό θεῖο Δρᾶμα μέ τήν ἀκατανίκητη μαγνητική ἕλξη τῶν πληγῶν τοῦ Χριστοῦ ἔφτασε στό τέλος του. Ἡ πένθιμη πομπή ἀνέβηκε στό Γολγοθᾶ. Τό ἔργο τῶν στρατιωτῶν ἀρχίζει! Ὁ Χριστός καρφώνεται ἐπάνω στό Ξύλο!.. Καί ὕστερα ὑψώνεται ὁ Σταυρός!.. Ὁ Θεάνθρωπος πεθαίνει στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ! Ὦ! Ὁ παραλογισμός αὐτῆς τῆς πράξεως!

Ὅλα τά θρησκευτικά γεγονότα πού προηγοῦνται τοῦ Σταυροῦ καί κεῖνα πού Τόν ἀκολουθοῦν πηγάζουν ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, γιατί ὁ Σταυρός εἶναι ἡ πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεως. Εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τῆς ἐλπίδας. Εἶναι ὁ ἄξονας τῆς Ἱστορίας τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης.

Ὁ προφητικός λόγος μετέφρασε τήν ὑπόσχεση πού ἔδωσε ὁ Θεός στόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα γιά τή λύτρωση τῶν τέκνων τους σέ παρηγοριά καί ἐλπίδα. Καί εἶναι τούτη ἡ ἐλπίδα ὕψωση τοῦ Θεανθρώπου ἐπάνω στό ξύλο τῆς κατάρας. Κάποτε ὁ Ἰησοῦς εἶπε: “Κἀγώ ἐάν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς πάντας ἑλκύσω πρός ἐμαυτόν” (Ἰωάν. 12,32), γιά νά δηλώσει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά κέρδιζε τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Τόση μεγάλη ἀξία ἔχει ἡ ψυχή μας πού χρειάσθηκε νά πεθάνει ὁ Χριστός στό Σταυρό, γιά νά τήν σώσει!.. Ἡ ἀνθρώπινη ψυχή μέ τήν ἐγωϊστική της ἔπαρση θέλησε κάποτε νά σωθεῖ μέ τίς ἴδιες της τίς δυνάμεις! Στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς ἡ ψυχή ἔκανε ἐκεῖνο πού πρίν ἀπό τή δική της πτώση καί συντριβή εἶχε κάνει καί ὁ διάβολος, πού καί αὐτός ἐπεδίωξε νά γίνει Θεός μέ τίς δικές του δυνάμεις. Γι’ αὐτό διάβολος καί ἄνθρωπος ἐξισώθηκαν!.. Γιατί καί οἱ δύο θέλησαν νά ἀντικαταστήσουν τόν Θεό μέ τόν ἑαυτό τους.

Ἐκεῖ ποῦ ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ, ὁ Θεός προσφέρεται νά χαρίσει!.. Ἀπό ἀμέτρητη φιλανθρωπία ὁ Θεός Λόγος ἔπλασε τόν ἄνθρωπο. Ἀπό ἄπειρη ἀγάπη καί θά τόν ἀναγεννήσει. Ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι σέ θέση νά προσφέρει τήν “κατ’ ἀξίαν ἄπειρη θυσία στό Θεό-Πατέρα, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ὁ Χριστός τῆς προφητικῆς ἐλπίδας, προσφέρεται νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Τήν προσβολή καί ὅλα τά παρεπόμενά της τή φορτώνεται στήν ἁγνότητα τῆς ὑπάρξεώς Του ὁ Χριστός!

Ὁ Θεάνθρωπος πού ὀδυνᾶται στό ἰκρίωμα τῆς κατάρας εἶναι ὁ ἀντικαταστάτης τοῦ ἀνθρώπου. Ἦρθε στή γῆ. Ντύθηκε πρῶτα τήν ταπείνωση. Ἔγινε ἄνθρωπος ὅμοιος μέ μᾶς ἐκτός τῆς ἁμαρτίας. Μίλησε καί ἔσπειρε τήν οὐρανόφερτη ἀλήθειά Του. Γιάτρεψε τίς πληγές τοῦ ἀνθρώπου. Καί τώρα; Ὦ! Τώρα φορτώνεται τίς ἁμαρτίες μας στούς ὤμους Του!.. Πληρώνει ἕνα ξένο χρέος!.. Τό χρέος τοῦ ἀνθρώπου.

Στή θεανδρική φύση τοῦ Χριστοῦ πού πέθανε ἐπάνω στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ δόθηκε ἡ μάχη τῆς σωτηρίας μας. Ὁ Ἰησοῦς πλήρωσε τήν ἀνθρώπινη ὀφειλή. Μέ τή θυσία Του, πού πρόσφερε ἀκεραία καί ἐλεύθερη τή θεανδρική Του φύση ἐξιλέωσε τόν Θεό καί χάρισε τή δικαίωση στόν ἄνθρωπο. Σταυρώθηκε, “γιά νά μπορέσουμε ἐμεῖς μέσῳ ἐκείνου νά βροῦμε τή σωτηρία κοντά στό Θεό” (Β’ Κορ. 5,21). Μετέθεσε τήν εὐθύνη μας στούς ὤμους Του μέ τόν Σταυρό Του.

Ὁ Κύριος τοῦ Σταυροῦ πρόσφερε τόν πάναγνο ἑαυτό Του “λύτρον ἀντί πολλῶν”. Ἡ λύτρωση ἦρθε ἀπό τόν Σταυρό. Γι’ αὐτό δέν μποροῦμε νά σωθοῦμε μέ ἄλλον τρόπον, παρά μόνο διά τοῦ Σταυροῦ. Ἐπάνω στή Θεανθρώπινη σάρκα τοῦ Χριστοῦ ἔλαμψε στό Γολγοθᾶ γιά πρώτη φορά μετά τήν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων, τό μεγαλεῖο τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Ὁ Σταυρός κέρδισε τήν παρρησία τοῦ Ἰησοῦ στό Θεό Πατέρα.

Ἐπάνω στή Θεανθρώπινη σάρκα τοῦ Χριστοῦ ἔλαμψε στό Γολγοθᾶ, γιά πρώτη φορά μετά τήν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων, τό μεγαλεῖο τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Ὁ Σταυρός κέρδισε τήν παρρησία τοῦ Ἰησοῦ στό Θεό-Πατέρα. Αὐτή, ὅμως ἡ παρρησία ἀπό δῶ καί πέρα θά εἶναι προνόμιο καί τοῦ καθενός ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός τοῦ Σταυροῦ μᾶς χάρισε ἀπό ἀμέτρητη ἀγάπη αὐτό τό μεγάλο καί σωτήριο δικαίωμα: Νά εἴμαστε ἐλεύθεροι ἀπό κάθε ἐνοχή. “Ὁ Θεός ὅμως ξεπερνώντας αὐτά τά ὅρια ἔδειξε τήν ἀγάπη Του γιά μᾶς, γιατί ἐνῶ ἐμεῖς ζούσαμε ἀκόμα στήν ἁμαρτία, ὁ Χριστός ἔδωσε τή ζωή Του γιά μᾶς” (Ρωμ. 5,8).

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ἐξακολουθεῖ νά παίρνει τή θέση μας καί νά φορτώνεται τίς ἁμαρτίες μας. Αὐτή ἡ ἀγάπη ἔφερε σέ Κεῖνον τόν θάνατο καί σέ μᾶς τή ζωή! Ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, καί μετά τή νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στό σῶμα τῆς ἁμαρτίας ἐξακολουθεῖ νά ἔχει σχέσεις μέ αὐτήν. Ὁ Θεάνθρωπος ἔσπασε τά δεσμά τῆς ἀμαρτίας, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος βάζει τόν ἑαυτό του πάλι μέσα στό κελλί τῆς ἀποπνικτικῆς φυλακῆς της. Παρ’ ὅλα αὐτά, ὅμως, ὁ Κύριος δέν τοῦ στερεῖ τήν ἀγάπη Του. Δέχεται τά δάκρυά του, ἠ ἀγάπη του νίκησε τή φρίκη του! Γι’ αὐτό ἐξακολουθεῖ νά δέχεται τήν ἐπιστροφή καί τήν μετάνοιά του. Ὁ Χριστός τοῦ Σταυροῦ ὥς τήν ὥρα τῆς Κρίσεως ζεῖ τήν περίοδο τῆς ἀναμονῆς!..

Ἐκεῖνος πού ἀγωνίζεται καί παλεύει, γιά νά φτάσει στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀνάγκη νά σπουδάσει τή σοφία τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Γιατί δέν ὑπάρχει ἄλλη “σοφία” σωτηρίας ἔξω ἀπό αὐτό τό πανσεβάσμιο Ξύλο. Ἡ χριστιανική ζωή εἶναι μιά μυστική σταύρωση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς μέ τήν ψυχή τοῦ μεγάλου Ἐσταυρωμένου.

Ἐσταυρωμένε Κύριέ μας, ὅταν στό Γολγοθᾶ ὁ ἥλιος καί ἡ φωτεινή ματιά Σου βρέθηκαν ἀντιμέτωποι, ὁ ἥλιος ντράπηκε καί ἔκρυψε τό φῶς του μπροστά στό Φῶς τῆς Ἀγάπης Σου. Οἱ πέτρες σχίσθηκαν καί ἡ Δημιουργία φόρεσε τό πένθος τῆς νεφέλης! Ποιός ξέρει ἄν δέν χύθηκαν δάκρυα ἀπό τά βλέφαρα τῆς νεφέλης τήν ὥρα πού τό ἅγιο στόμα Σου ἄφησε τήν πνοή μέ τό “Τετέλεσται!..”καί κραύγασες τήν ἧττα τοῦ θανάτου καί τῆς ὀδύνης, ἀφοῦ ἔφτασες στά ἔσχατα ὅρια τῆς ὀδύνης καί τοῦ θανάτουτῆς ἀνθρωπίνης φύσης.

Ὦ, Κύριε καί Θεέ μας Ἰησοῦ Χριστέ, δέξου τό αἴτημά μας! Καί μεῖνε γιά πάντα μέ τόν Σταυρό Σου στήν καρδιά μας!

 

 

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;