Πλήθος πιστών προσήλθε και φέτος στον Ι.Ν. Αγίου Νεκταρίου Τρικάλων για να τιμήσει τη μνήμη του θαυματουργού Αγίου.
Όπως κατέγραψε το trikalavoice.gr το πρωί της Κυριακής ιερούργησε ο Μητροπολίτης Τρίκκης Χρυσόστομος, συμμετοχή κληρικών της Μητροπόλεώς μας.
Βίος Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως του Θαυματουργού
Ο Άγιος Νεκτάριος, γνωστός και ως Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης, υπήρξε ένας από τους λαμπρότερους αγίους της σύγχρονης Ορθοδοξίας, ο «Άγιος των φτωχών και των ταπεινών», προστάτης των αδυνάτων και όσων αναζητούν εργασία. Γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1846 στη Σηλυβρία της Θράκης (σημερινή Σιλίβρι, Τουρκία), με το κοσμικό όνομα Αναστάσιος Κεφαλάς. Ήταν το πέμπτο παιδί μιας πολυμελούς, φτωχής αλλά βαθιά ευσεβούς οικογένειας, με γονείς τον Δήμο και τη Βασιλική Κεφαλά. Είχε πέντε ή έξι αδέρφια: τον Δημήτριο, τον Γρηγόριο, τη Σμαράγδα, τη Σεβαστή, τη Μαριώρα και τον Χαραλάμπη. Από μικρή ηλικία, ο Αναστάσιος έδειξε έμφυτη τάση προς την προσευχή και την ευσέβεια, μεγαλώνοντας «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου» υπό την καθοδήγηση της μητέρας του, η οποία του δίδαξε τα πρώτα γράμματα και τις ιερές γραφές.
Στα 14 του χρόνια (1860), λόγω οικονομικών δυσχερειών της οικογένειας, ο Αναστάσιος αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος σε κατάστημα ενός εμπόρου ονόματι Σάββας Λαμπρόπουλος. Εκεί υπέφερε από σκληρή εκμετάλλευση και κακομεταχείριση, αλλά η ταπείνωση και η προσευχή του τον κράτησαν ακέραιο, ενισχύοντας την πνευματική του ωρίμανση. Παρά τις δυσκολίες, συνέχισε τις σπουδές του κρυφά, διαβάζοντας βιβλία και προσευχόμενος νυχθημερόν.
Το 1866, σε ηλικία 20 ετών, μετέβη στη Χίο, όπου σπούδασε στη νεοσύστατη Ελληνική Σχολή Χάλκης και αργότερα υπηρέτησε ως δάσκαλος σε διάφορα χωριά του νησιού (Πετράκια, Λιθί, Αίπος). Εκεί, η φήμη του ως αγνού και σοφού δασκάλου εξαπλώθηκε, και οι μαθητές του τον θυμούνται να προσεύχεται ακατάπαυστα. Το 1873 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και το 1874 μετέβη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου εργάστηκε ως γραμματέας και δάσκαλος.
Η εκκλησιαστική του πορεία ξεκίνησε το 1876, όταν χειροτονήθηκε διάκονος από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο, λαμβάνοντας το όνομα Νεκτάριος. Σύντομα προήχθη σε πρεσβύτερο και ανέλαβε θέσεις όπως Ιεροκήρυκας στην Ευβοία, Φθιώτιδα και Φωκίδα. Το 1889, ο Πατριάρχης Σωφρόνιος τον χειροτόνησε Μητροπολίτη Πενταπόλεως (μιας ερειπωμένης επισκοπής στη Λιβύη), παρά τις αντιδράσεις ορισμένων κληρικών λόγω της νεαρής ηλικίας και καταγωγής του. Ως επίσκοπος, ο Νεκτάριος έζησε με απόλυτη ταπείνωση και φιλανθρωπία, βοηθώντας φτωχούς και αρρώστους, αλλά υπέστη άδικη δυσφήμιση από συκοφάντες που τον κατηγόρησαν ψευδώς για φιλοδοξία και αίρεση.
Το 1891, εξαιτίας της συκοφαντίας, παραιτήθηκε από τον θρόνο του και επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου έζησε σε φτώχεια και αγνοία, εργαζόμενος ως κληρικός και δάσκαλος. Από το 1894 έως το 1904, διετέλεσε Διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα, όπου διακρίθηκε για την παιδαγωγική του δεινότητα και την πνευματική του καθοδήγηση. Παράλληλα, υπήρξε και πολυγραφότατος συγγραφέας, συνθέτοντας ύμνους, θεολογικά έργα και ποιήματα, όπως ο «Κανών εις την Παναγίαν» και ομιλίες για την ταπείνωση και την αγάπη.
Το 1904, με δωρεά ενός φίλου, απέκτησε γη στην Αίγινα και ίδρυσε τη Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος, όπου έζησε ασκητικά τα υπόλοιπα χρόνια του, περιθάλποντας φτωχούς, ορφανά και αρρώστους. Η Μονή έγινε καταφύγιο αγάπης και θαυμάτων, με τον Άγιο να μεσιτεύει καθημερινά για τους δοκιμαζόμενους. Στα τελευταία χρόνια του, υπέφερε από καρκίνο, αλλά ποτέ δεν παραπολένθηκε, βλέποντας τον πόνο ως ευκαιρία για ένωση με τον Χριστό.
Ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη ειρηνικά στις 9 Νοεμβρίου 1920 στο Αρεταίειο Νοσοκομείο Αθηνών, σε ηλικία 74 ετών. Η κηδεία του ήταν λιτή, όπως επιθυμούσε, αλλά η αγιότητά του αποκαλύφθηκε σύντομα μέσω αναρίθμητων θαυμάτων. Η κανονικοποίησή του έγινε το 1961 από την Εκκλησία της Ελλάδος, και η εορτή του τιμάται στις 9 Νοεμβρίου.
Ο βίος του Αγίου Νεκταρίου είναι σχολείο υπομονής, ταπείνωσης και αγάπης. Όπως έλεγε: «Η ταπείνωσις είναι η κλίμαξ, δι’ ής ο άνθρωπος φθάνει εις την τελειότητα». Οι πρεσβείες του ας μας ενισχύουν να μιμηθούμε το παράδειγμά του!
