Σε ένα πολιτικό περιβάλλον όπου η εμπιστοσύνη διαβρώνεται καθημερινά και οι θεσμοί μοιάζουν να υπολειτουργούν, η εικόνα της κυβέρνησης θυμίζει ασθενή στην εντατική. Με οξυγόνο τα τελευταία επικοινωνιακά τεχνάσματα και με ορό τη στήριξη συγκεκριμένων συμφερόντων, το κυβερνητικό σώμα δείχνει να παραπαίει — αδύναμο να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις ανάγκες της κοινωνίας.
Τα συμπτώματα είναι πλέον εμφανή: Δημοκρατικό έλλειμμα: Νομοθετήματα περνούν με διαδικασίες fast-track, χωρίς ουσιαστικό διάλογο ή διαβούλευση. Οι θεσμοί ελέγχου ατονίζουν και η διάκριση των εξουσιών θολώνει. Κρίση αξιοπιστίας: Οι διαρκείς αντιφάσεις, οι παλινωδίες, και η συστηματική υποτίμηση της κοινής νοημοσύνης έχουν διαρρήξει τον δεσμό εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Κοινωνική αποσύνδεση: Η φωνή του πολίτη ακούγεται ολοένα και λιγότερο. Αντί για συμμετοχικότητα, επικρατεί μια αίσθηση αποξένωσης και αδυναμίας αντίδρασης. Καταστολή αντί για θεραπεία: Όπου θα έπρεπε να υπάρξει διάλογος, επιλέγεται η καταστολή. Όπου θα έπρεπε να εφαρμοστεί πολιτική φροντίδα, επιλέγεται η συγκάλυψη. Η κυβέρνηση δεν δείχνει απλώς σημάδια κόπωσης· μοιάζει να έχει χάσει τον πολιτικό της παλμό. Και όπως κάθε ασθενής που φτάνει στην εντατική χωρίς διάγνωση και σχέδιο αποκατάστασης, έτσι και η διακυβέρνηση οδηγείται στην πλήρη απώλεια λειτουργικότητας. Το ερώτημα πλέον δεν είναι μόνο αν η κυβέρνηση θα αντέξει, αλλά αν η κοινωνία μπορεί να επιτρέψει αυτή την παράταση της πολιτικής παράλυσης. Διότι όταν ο “ασθενής” είναι το ίδιο το πολίτευμα, τότε η κρίση δεν είναι απλώς κυβερνητική· είναι συστημική.
Βασίλης Τσιούτσιας
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Τρικκαίων