Στο μαγευτικό, μα λίγο μελαγχολικό τα βράδια, Ριζαριό των Τρικάλων ζούσε ένας νέος-ο Γιώργος ο Ζιώγας– που η φύση του ‘χε δώσει τον μαλακότερο χαρακτήρα και μια πανέμορφη γυναίκα, τη Μαρία την Τόκτωρ…
Η φυσιογνωμία του φανέρωνε την ψυχή του, η κρίσις του ήταν πολύ σωστή και το πνεύμα του απλό, χαρακτηριστικά που νομίζω ότι τον έφεραν ως εδώ, ένα βήμα μόλις πριν από το μεγάλο όνειρο (… ξέρετε, δε χρειάζεται να το πω εγώ)…
Μάλιστα προ μηνός και στα εγκαίνια της ΔΕΘ όταν τον κάλεσαν να καθίσει στα μπροστινά καθίσματα για την ομιλία του πρωθυπουργού, στο πλευρό του μπαμπά του (… ξέρετε ποιος είναι, δε χρειάζεται να το πω εγώ πάλι) τα μάτια του εφλογίστηκαν, τα πόδια του τρεμουλιάσανε, τα χέρια του παραστράτησαν, καθώς ένιωσε πως η στιγμή πλησιάζει…
Εγώ ένα θα πω και κρατείστε το. Όλα θα εξελιχθούν ομαλά, σαν μια φυσιολογική συνέχεια των πάντων, λίγο μετά ή και… λίγο πριν το 2028!… Ω, ναι…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε και ο Βολταίρος «τα πράγματα δεν μπορούν να είναι αλλιώς, διότι, αφού όλα έγιναν για κάποιο σκοπό, όλα αναγκαστικά έγιναν για τον καλύτερο σκοπό»…
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
