Τις ξέρετε; Οι 26 μαγευτικές παραλίες της Λάρισας (εικόνες)

Επιμέλεια: Τάσος Καστρινός- Φωτ. Θανάσης Καλιακούδας. Ασπρόβραχος, Μύλος Γλυμμένη, παραλία Χρωμάτων, Ρακοπόταμος, Ακτή Παπακώστα, Πολυδένδρι, Aγιόκαμπος, Σωτηρίτσα, Βελίκα, Βραχάκια, Kάστρια, Λουτρό – Κάβος Δερματά, Παλιουριά, Μονόπετρο Κουτσουπιά, Κουτσουπιά, Γιάμα Κουτσουπιά, Κόκκινο Νερό, Tσιλιγιώργης, Πλατιά Άμμος, Καλύβι, Πηγάδι, Ψαρόλακας, Παναγιά, Στόμιο, Αλεξανδρινή, Στρίντζος – Δέλτα Πηνειού.

Στο φετινό αφιέρωμα παρουσιάζουμε τις 26 παραλίες του Δήμου Αγιάς της Π.Ε. Λάρισας, που καλύπτουν όλες τις ανάγκες και απαιτήσεις των επισκεπτών. Θα ξεκινήσουμε την ξενάγηση από τη νότια πλευρά και ειδικότερα από τα σύνορα της Π.Ε. Λάρισας με την Π.Ε. Μαγνησίας. Από το Ασπρόβραχρο μέχρι το Δέλτα Πηνειού.

Ασπρόβραχος: Η παραλία Ασπρόβραχος αποτελεί τη νοτιότερη παραλία του Δήμου και συνάμα όριο της ΠΕ. Λάρισας με την Μαγνησία. Το όνομα της «αποτυπώνεται» στον άσπρο βράχο που αντικρίζει όποιος εξερευνητής καταφέρει να φτάσει στην παραλία. Συναντάμε δυο παραλίες με έντονη κροκάλα με πεντακάθαρα νερά αν και λίγο παγωμένα. Η παραλία έχει αυτονομία πόσιμου νερού. Φυσικό μνημείο της είναι ο βράχος που χωρίζει την παραλία στα δύο. Αν σκαρφαλώσουμε στην κορυφή του διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μια τρύπα απύθμενη. Μπορούμε να πάμε οδικώς και στο τέλος να διασχίσουμε ένα μονοπάτι περίπου 100 μ., ενώ από τη θάλασσα προσεγγίζεται καλύτερα. Από το λιμάνι του Αγιοκάμπου απέχει περίπου 6 μίλια, θα την συναντήσουμε 500 μέτρα μετά τα Μεταλλεία.

Μύλος Γλυμμένη (Μεταλλείο): Εδώ σήμα κατατεθέν είναι ο μεγάλος βράχος, το Μονόπετρο που βρίσκεται μέσα στην θάλασσα, αλλά και τα μεταλλεία που δημιουργούνε μια απόκοσμη εικόνα που κρύβουν μύθους και ιστορίες από το παρελθόν. Αναφέρεται ότι αυτή την τοποθεσία «κερδήθηκε η ναυμαχία της Σαλαμίνας». Ο μύθος αναφέρει ότι ο Ξέρξης αγκυροβόλησε όλα τα καράβια σε αυτό το σημείο. Το βράδυ «έπιασε» καιρός ανατολικός και έχασε τον μισό στόλο του. Σύμφωνα με το μύθο στη Σαλαμίνα κατέβηκε αποδυναμωμένος, οπότε η εξέλιξη ήταν πιο εύκολη υπέρ της Ελλάδας. Εδώ συναντάμε τα μεταλλεία, που λειτουργούσαν μέχρι το 1950 και παρήγαγαν το λεγόμενο «ταλκ». Στον βυθό της περιοχής βρίσκεται ξύλινο Γερμανικό πλοίο που μετέφερε χρυσό. Σε βάθος (2 – 3 μ.) αρκετές φορές ανάλογα με τα ρεύματα, είναι εμφανή ακόμη και από την επιφάνεια της θάλασσας. Ιδανική τοποθεσία για ψαροντούφεκο και παρατήρηση βυθού.

Παραλία χρωμάτων: Επόμενη στάση, εάν κινούμαστε από τη θάλασσα, δίπλα στο Μεταλλείο ή Μύλο Γλυμμένη συναντάμε την παραλία των χρωμάτων. Οι αποχρώσεις που μπορεί να δει κάποιος βρίσκονται στον κάθετο βράχινο «καμβά» που δεσπόζει στο κέντρο της παραλίας. Πράσινη-κόκκινη-άσπρη-κίτρινη και μαύρη άμμο κολλάει στο σώμα μας την ώρα που κάνουμε ηλιοθεραπεία. Από την παραλία περνάει και το τέλος της πεζοπορικής διαδρομής από Σκλήθρο για Μύλο Γλυμμένη. Εδώ θα βρείτε μικρή αμμουδιά με αρκετές πέτρες μέσα στην θάλασσα, ενώ ο ήλιος κρύβεται νωρίς.

Ρακοπόταμος: Mία από τις ομορφότερες παραλίες της Π.Ε. Λάρισας. Συναντάμε τρεις μικρές παραλίες στην ανάπτυξή της. Πριν από χρόνια ήταν παραλία γυμνιστών. Η χρυσή ψιλή άμμος που συναντάμε, δημιουργεί μια εξωτική εικόνα. Στην βόρεια παραλία έχει και την κατάληξη του το φαράγγι του Ρακοπόταμου, από όπου πήρε και το όνομά της. Αξίζει να πάτε και η πρόσβαση είναι σχετική εύκολη.

Ακτή Παπακώστα: Η Ακτή Παπακώστα μαζί με το Ρακοπόταμο συγκαταλέγονται στα διαμάντια της περιοχής. Αλλιώς λέγεται και «Βασιλική» παραλία καθώς βρίσκεται κάτω από το τέως βασιλικό κτήμα Πολυδεντρίου. Το δάσος μαγεύει τον επισκέπτη και η παραλία των αποζημιώνει και με το παραπάνω, ειδικά για όσες/ους κολυμπήσουν μέχρι τη βραχονησίδα, που κρύβει πολλά είδη ψαριών… Πρόκειται για μια οργανωμένη παραλία με ένα beach bar και ξαπλώστρες που προσφέρονται δωρεάν και μπορεί να καλύψει τις ανάγκες στην ημερήσια απόδρασή σας.

Παραλία Πολυδεντρίου: Η παραλία είναι ακριβώς κάτω από το δάσος και είναι μαγική. Μικρή, 400 μέτρα, με άμμο αλλά και με βότσαλα. Μικρές παραλίες μπορούμε να ανακαλύψουμε και άλλες μέσα στον οικισμό από μονοπάτια.

Αγιόκαμπος: Μια ακτογραμμή από βότσαλο και άμμο που ξεκινά από το λιμάνι του Αγιοκάμπου με τους γραφικούς ψαράδες, αλλά και τα φουσκωτά! Εδώ η ακτογραμμή τους χωράει όλους ακόμη και τις πιο καυτές μέρες του καλοκαιριού. Δεν είναι τυχαίο ότι η παραλία 11 χλμ., είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε μήκος ευθεία παραλία στην Ελλάδα μαζί με την Σωτηρίτσα και την Βελίκα. Έχει όλες τις ανέσεις από beach bar, καφέ, ταβέρνες για φρέσκο ψάρι κα.

Σωτηρίτσα: Παίρνει τη σκυτάλη από την παραλία Αγιοκάμπου. Με ψιλό βότσαλο και άμμο βαθιά και καθαρή θάλασσα, με μεγάλο πλάτος ανάπτυξης μακριά από την συνεχόμενη βαβούρα, δημιουργεί σε πολλά σημεία εικόνες νοσταλγίας μιας άλλης εποχής χωρίς όμως να την αφήνει.

Βελίκα: Τα περισσότερα και τελευταία χιλιόμετρα της ευθείας ακτογραμμής των 11 χλμ, ανήκουν στην παραλία της Βελίκας .Άμμος σε κάποια σημεία αλλά και βότσαλo στα περισσότερα έχοντας μια μίξη φυσιογνωμίας και έντασης με τους δυο άλλους οικισμούς. Οι τοπικές γεύσεις που θα βρει κάποιος στις πολλές επιλογές που έχει να κάνει στα ταβερνάκια, στις ψαροταβέρνες που κουβαλάνε μια μεγάλη πορεία στον χρόνο, στα γλυκά στο finger food αλλά και στα ζυμαρικά μαζί με την μικρή αγορά που έχει αναπτυχθεί, όπως επίσης τα beach bar επιβεβαιώνουν την πολύχρονη προτίμηση των επισκεπτών. Ο φυσικός πολυχώρος της λεγόμενης «Πλατανιάς» με το μικρό θεατράκι την παιδική χαρά αλλά και το καλά κρυμμένο μέσα στα αιωνόβια πλατάνια γηπεδάκι 5×5, δίνουν μια άλλη εναλλακτική πρόταση για όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας στον επισκέπτη. Μοναδική εμπειρία που δεν πρέπει να χάσει κάποιος το περιπατητικό river μονοπάτι Μελιβοίας-Βελίκας ακολουθώντας τα βήματα του Βασιλιά του Φιλοκτήτη.

Παραλία Βραχάκια: Μια άλλη πολύ διαφορετική εικόνα, «με πλάτη» στην μεγάλη παραλία και με το βλέμμα στον Βορρά νομίζεις ότι κάπου έχεις χαθεί με αυτό που θα αντικρίσεις. Στον δρόμο για Παλιουριά δύο μικρές αγκάλες θάλασσας με άμμο και βότσαλο σε παραπέμπουν σε κάτι εξωτικό. Σίγουρα δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τις κοσμοπολίτικες παραλίες της Ελλάδας.

Παραλία Κάστρια: Μετά τα βραχάκια και στον δρόμο για Παλιουριά στα 300μ από τον κάβο μια ήσυχη μικρή παραλία ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Ιδανική για οικογένειες αλλά και για ανθρώπους που έχουν αφήσει στην μέση το αγαπημένο τους βιβλίο. Γαλάζια νερά, με βότσαλο έξω από την άμμο, με βραχάκια στην θάλασσα για παιχνίδι για μικρούς και μεγάλους επισκέπτες.

Παραλία Λουτρό – Κάβου Δερματά: Eδώ δεν υπάρχουν συμβιβασμοί. Το ερωτικό σύμπλεγμα του πράσινου του Κισσάβου με το γαλάζιο του Αιγαίου προκαλούν τους ασυμβίβαστους επισκέπτες για μπάνιο στην δική τους ακρογιαλιά. Θυμίζει παραλία σαν σε νησί με μοναδικά νερά και λευκή αμμουδιά και είναι ιδανική για ψαροντούφεκο. Είναι το σημείο που έχει τα αρχαία θερμά λουτρά κάτι που δεν έχει ακόμη αναδειχθεί.

Παλιουριά: Αρκετά μεγάλη παραλία που φτάνει περίπου τα 2 χλμ. Αμμουδερή με λίγο βότσαλο. Ένα κομμάτι της παραλίας είναι σκεπασμένο από πλατάνια που δημιουργεί μια φυσική σκίαση όλες τις ώρες. Ο μοναδικός συνδυασμός του πράσινου με το μπλε, αποτελεί τέλεια επιλογή για ήρεμες και οικογενειακές διακοπές. Μια φυσική όαση με πλατάνια δίπλα ακριβώς στην παραλία συμπληρώνουν αυτό το όμορφο παζλ.

Μονόπετρο – Kουτσουπιά: Είναι η πρώτη παραλία από τις δύο της Κουτσουπιάς. Δίπλα στο μικρό ψαράδικο λιμανάκι, λίγο απομονωμένη από την κίνηση αλλά ταυτόχρονα και μέσα στην κίνηση. Ερημική, με ρηχά νερά, μικρής έκτασης και ψιλή άμμο είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά της, με το πιο κύριο τον βράχο στην μέση της παραλίας. Το Μονόπετρο, κρύβει παλιές ιστορίες που μόνο αν βρείτε κάποιον ηλικιωμένο θα μάθετε.

Κουτσουπιά: Ευδοκιμεί το φυτό κουτσουπιά στην περιοχή, όνομα του οικισμού και της παραλίας. Μια παραλία γραφική, με ψιλή άμμο και βοτσαλάκι. Πολύχρωμα μαγιό, ξαπλώστρες, όμορφες παρουσίες με λάδι που παίζουν ρακέτες, μουσικές από τα Beach bars αλλά και γραφικά ταβερνάκια που έρχονται από πολλά χρόνια πριν, συνθέτουν μια μοναδική εικόνα…

Γιάμα –Κουτσουπιά: Μια συνέχεια της παραλίας της Κουτσουπιάς προς Βορρά, μια θαλάσσια αγκάλη που την προτιμούν άνθρωποι που δεν αντέχουν τα μαγιό τους! Ψιλή άμμο και βοτσαλάκι το χαρακτηριστικό της. Αξίζει να παρατηρήσουμε το σπιτάκι comp που θα δούμε στη δεξιά πλευρά.

Κόκκινο Νερό: Μια περιοχή που οι επισκέπτες έρχονται από τις αρχές του 19ου αιώνα. Το φημισμένο «κόκκινο» νερό της περιοχής μαγνητίζει τους επισκέπτες που κάνουν μπάνιο στις κολυμβήθρες, αλλά και στη μικρή την παραλία με πολύ καθαρά νερά αλλά με πολύ πέτρα. Πιο δίπλα υπάρχει μια μικρή παραλία με άμμο. Για τους λάτρεις της πεζοπορίας και της εξερεύνησης, υπάρχει μονοπάτι το οποίο ξεκινάει από την πηγή και καταλήγει στους καταρράκτες της Καλυψούς και για τους πιο εναλλακτικούς δεν πρέπει να χάσουν την κατάβαση με canyoning. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι το Βυζαντινό γεφύρι της Παπαρίζαινας που βρίσκεται στην έξοδο του χωριού.

Τσιλιγιώργης; Μια μη συμβατική παραλία, μικρή με αμμουδιά και άφθονα πλατάνια που αγκαλιάζουν το μπλε. Για μοναχικούς και εναλλακτικούς κολυμβητές.

Πλατιά Άμμος: Συμπεριλαμβάνεται στους ωραιότερους κολπίσκους της περιοχής. Δελεαστική θέα από ψηλά, μοναδικές αποχρώσεις του μπλε στα νερά του με φυσική σκίαση από τεράστια πλατάνια και με άμμο τις περισσότερες χρονιές. Μια παραλία περίπου ενός χιλιομέτρου που σίγουρα ικανοποιεί ανάγκες σώματος και ψυχής. Η μισή παραλία είναι οργανωμένη και η άλλη αφήνεται για αυτούς που προτιμούν δικά τους χρώματα στην ομπρέλα τους.

Καλύβι: Μια άλλη διέξοδος μακριά από τις συμβατικότητες. Ένας χωμάτινος δρόμος θα μας οδηγήσει σε ένα πέτρινο καλύβι. Ένας βράχος προστάτης από την μια μεριά της παραλίας με χοντρό βότσαλο και αρκετές φορές μια μικρή λουρίδα άμμου. Χρησιμοποιείται από πολλούς ψαράδες και είναι ιδανική για ψαροντούφεκο.

Πηγάδι: Ένας ορμίσκος μαγευτικός μακριά από βλέμματα. 80 μέτρα μόλις η παραλία της. Διάφανα νερά και καθαρά με μικρό βότσαλο. Πλατάνια, άριες, ελιές και λυγαριές, αγγίζουν κυριολεκτικά την παραλία. Τα νερά στον κολπίσκο είναι συνήθως ήρεμα, αφού επηρεάζεται άμεσα μόνον από τους ανατολικούς ανέμους.

Ψαρόλακας: Παραλία – καρτ ποστάλ. Το γλυκό νερό συναντά την θάλασσα με βράχια για βουτιές σε μια πανέμορφη παραλία. Οργανωμένη αλλά όχι για όλους. Ιδανική για αυτούς που ψάχνουν πραγματικά το διαφορετικό, για φυσιολάτρες και περιπατητές μιας και χρειάζεται δέκα λεπτά περπάτημα για να την διασχίσεις, όμως θα αποζημιώσει η γαλαντομία της φύσης σε όσους το επιχειρήσουν.

Παναγιά: Μία μικρή, περίπου 50 μ., ερημική παραλία με πέτρες και βότσαλα που μοιάζει ιδιωτική. Για τη σκιά σας φροντίζουν τα αγέρωχα πλατάνια, για κάποιους που αναζητούν μοναχικότερες ακτές και περιπλανήσεις.

Στόμιο: Μια απέραντη παραλία άμμου με ρηχά νερά. Μεγάλη σε πλάτος με ψιλή άμμο που χωρίζεται από τον οικισμό με τα φιόρδ που δημιουργεί ο Πηνειός ποταμός. Για να φτάσει κάποιος στην παραλία θα πρέπει να περάσει από τα ξύλινα γεφυράκια. Υπάρχουν μέρες που ο ουρανός χάνεται κυριολεκτικά στο Στόμιο και μπερδεύεται με χρώματα έντονα και κορμιά που αιωρούνται στον αέρα. Iδανικός τόπος για τους surfer και τους Kit- τάδες.

Αλεξαντρινή: Ανάμεσα από ποτάμι και θάλασσα μια σπάνια παραλία, με χρυσαφένια αμμουδιά μήκους περίπου 2 χλμ., δίπλα ακριβώς από τις εκβολές του Πηνειού. Νερά ανάμεικτα με οργιώδη παραποτάμια βλάστηση μακριά από κάθε θόρυβο της σύγχρονης εποχής.

Στρίτζος – Δέλτα Πηνειού: Μια αρχέγονη φύση με τους ερωδιούς να ενοχλούν τα μπλε καβούρια, μια τεράστια παραλία άμμου γεμάτη κοχύλια ένα απόκοσμο σκηνικό με καλύβες και ανθρώπους που δεν μιλάνε, δεν κοιτάζουν, δεν ενοχλούνε, απλά συνυπάρχουν με το τοπίο. Σίγουρα όχι για πολλούς αλλά με βεβαιότητα για αρκετά ψαγμένους επισκέπτες και περιπατητές. Συναντάμε και ψαράδες… Ένας μοναδικός υδροβιότοπος του Δέλτα του Πηνειού με πλήθος πουλιών (περιοχή Νatura).