Σήμερα εκεί που περπατούσα αμέριμνος γυρνώντας από την Εκκλησία, με είχε πάρει από πίσω μια γατούλα και ήταν μες στα νάζια για να γυρίσω την χαϊδέψω μιας και δεν την πολυέδινα σημασία τη δεδομένη στιγμή και επειδή την είχα ταΐσει κάνα 2 – 3 φορές, ίσως να το αισθανόταν σαν μέρος της ευγνωμοσύνης της, μπορεί και με το σκεπτικό “ας του δείξω πως τον συμπαθώ αυτόν μουσάτο άνθρωπο για να μην με ξεχάσει όταν ξαναπεράσει και να με ξαναταϊσει!!!”
Μια κυρία εμπρός μου από την απέναντι πλευρά σαν με είδε άλλαξε πεζοδρόμιο και ήρθε προς το δικό μου. Πριν πει οτιδήποτε έβγαλε από την πλαστική τσάντα κάποιου αρτοποιείου ένα ψωμάκι και μου το πρόσφερε.
– Για σένα Αντωνάκη μου, είπε, για να το φας το μεσημέρι μαζί με το φαγάκι σου!!! Δεν έχω τίποτα πιο πολύτιμο να σου δώσω και έκανα το σταυρό μου κάποια στιγμή να σε βρω και έλεγα “μακάρι Χριστούλη μου να τον συναντήσω και εγώ τον Αντωνάκη μου κάπου και να κρατάω κάτι στα χέρια για να σε φιλέψω… να σου δώσω και εγώ κάτι μέσα από την καρδιά μου για όλα τα καλά που μας δίνεις και μοιράζεσαι μέσα από τα κανάλια σου!!!”
Έμεινα αποσβολωμένος και οφείλω να ομολογήσω τσονάκια μου η έκπληξη ήταν μεγάλη γιατί ότι κάνω, ότι δείχνω, ότι προσφέρω στη ζωή του ίντερνετ και στην ζωή της καθημερινότητας δεν το κάνω γιατί πρέπει αλλά γιατί αυτό αισθάνεται η ψυχούλα μου!
– Ε εντάξει δεν ήταν ανάγκη είπα, μιας και δεν κάνω κάτι που να αξίζω τόσο πολύ την αγάπη σας και πολύ περισσότερο το ψωμί σας… να σας το πάρω!!!
– Αααα χρυσό μου παιδί αναφώνησε η κυρία, μην μου τα λες αυτά και με πληγώνεις γιατί αν είχαμε όλη την δική σου ψυχή θα ήμασταν καλύτεροι άνθρωποι και θα βλέπαμε με τα μάτια της καλοσύνης σου όλο το κόσμο και αυτά τα κακόμοιρα τα ζωάκια που μέχρι και η γάτα σε ακολουθεί… τόσο καλή ψυχή έχεις!
Χαμογέλασα γιατί γυρίζοντας είδα πως η γάτα η ναζιάρα δεν έλεγε να φύγει και καθόταν μάλιστα λες και άκουγε την συζήτηση και πετούσε και κάνα νιάου, νιάρ λες και ήθελε να κάνει τις δικές της παρεμβάσεις. Χαμήλωσα και την χάιδεψα, μου έγλυψε τα χέρια και μετά έφυγε ενώ η κυρία με δάκρυα στα μάτια με κοίταζε
– Τυχερή η μανούλα σου που έφτιαξε τέτοιο παλικάρι, μου τόνισε και σκούπισε τα δάκρυα της με διακριτικό τρόπο για να μην με κάνει να αισθανθώ περίεργα….
Ε λοιπόν και εγώ εκείνη την στιγμή χωρίς να καταλάβω μόλις είδα την κυρία να κλαίει με πιάνουν τα κλάματα λες και ο πόνος της ψυχούλας της μεταφέρθηκε στο δικό μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί κλαίω τόσο πολύ σε τέτοιο βαθμό που με ρώτησε… “είσαι καλά παιδί μου; Συγγνώμη αν σε στεναχώρησα και σ’έκανα να κλάψεις. Μην κλαις εσύ πρέπει και θέλουμε να είσαι χαρούμενος να χαμογελάς γιατί μας δίνει αισιοδοξία το χαρούμενο το πρόσωπο σου που χαμογελάει μέσα από τα καθάρια έξυπνα μάτια σου!
Εγώ όμως τσονάκια μου συνέχισα να κλαίω… δεν καταλάβαινα γιατί η ψυχή μου ένιωθε ένα μεγάλο πόνο, ένα σφίξιμο, μια μεγάλη απώλεια και πήρα το θάρρος να ρωτήσω:
– Χωρίς να γίνω αδιάκριτος γιατί δακρύσατε όταν με παρατηρούσατε που χάιδευα την γάτα;
– Να γιατί προ καιρού έχασα τον άνδρα μου τον Παναγιώτη μου, μεγάλο το όνομα σου Παναγιά μου ,έκανε το σταυρό της, που τον έχεις στην αγκαλιά σου και ο σύζυγος είχε δυο αδυναμίες που τον έκαναν να χαίρεται πολύ…όταν ταΐζαμε αδέσποτες γατούλες και σκυλάκια και να βλέπει τα βίντεο σου! Τα βάζαμε στη μεγάλη τηλεόραση στο σαλόνι και σε βλέπαμε αγκαλιά και άλλοτε γελούσαμε, άλλοτε κλαίγαμε, άλλοτε θυμώναμε με την κρατική αναλγησία σε σοβαρά θέματα που παρουσιάζεις!
Σου έγραφε και μηνύματα κάτω από τα βίντεο σου και κάθε φορά που του απαντούσες εσύ προσωπικά και όχι οι συνεργάτες σου είχε να το λέει με υπερηφάνεια… “μου απάντησε το χωριατόπαιδο μάλαμα! Έτσι σε έλεγε… χωριατόπαιδο μάλαμα!!!”
Τότε έβαλα περισσότερα τα κλάματα με πήρε η κυρία στην αγκαλιά της και ο πόνος της έγινε και δικός μου και πήρα το ψωμάκι με τόσο σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη σαν το αντίδωρο της εκκλησίας! Αποχαιρετώντας την κατάλαβα πως εκείνη την στιγμή η κυρία εκείνη δεν μου πρόσφερε απλά ένα ψωμί του φούρνου αλλά το ψωμάκι που έτρωγε με τον αείμνηστο τον σύζυγο της… το ψωμί της ψυχής της!!! Σας ευχαριστώ τσονάκια μου ειλικρινά με κάνετε λιώμα με την αγάπη σας!!!! Σας αγαπώ! antonis cooken
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
