Υπήρχες πάντα μέσα στη ζωή μου, συγκατοικούσαμε μεσ’ στο κορμί μου…

Τις συγκλονιστικότερες στιγμές αυτής της κοπιαστικής και περίεργης προεκλογικής περιόδου τις ζήσαμε στο Πνευματικό Κέντρο Τρικάλων το βράδυ της Τρίτης. Μια που αγκαλιάστηκαν μέχρι λιποθυμίας ο Αγοραστός με τον Παπαστεργίου (… πουμώθηκαν λέμε!!!) και δεύτερη που ο Σακκάς μίλησε μετά από 11 χρόνια με τον Σκρέκα (… και ψιλοαγκαλιάστηκαν κι αυτοί)…

 

Ο μικρός πρωθυπουργός μας μπήκε φουριόζος στο Πνευματικό Κέντρο και χαιρέτησε τους πάντες…

 

Πλησιάζοντας τον Παπαστεργίου… αναστατώθηκε μέσα του… «Πριν ακόμα σε γνωρίσω» ψέλλισε «ήξερα που θα φανείς ξαφνικά μες τη ζωή μου κάποια μέρα που θα μπεις κι όλο άλλαζα πορείες εμπειρίες αγκαλιές… Και περίμενα την ώρα που θα σ’ έβλεπα να καις…»…

 

«Κι αν γνωρίζεις την αφή μου απ’ το πρώτο μας λεπτό» έκανε ο Παπαστεργίου «ίσως ζήσαμε ποιος ξέρεις πάλι κάποτε μαζί, ίσως ήσουνα αστέρι κι εγώ ήμουνα ευχή…»…

 

Ο Αγοραστός άνοιξε διάπλατα τη μεγάλη του αγκαλιά και τον άρπαξε μέσα… «Υπήρχες πάντα μέσα στην ψυχή μου» του ‘πε του Παπαστεργίου «… Υπήρχες πάντα μέσα στην ψυχή μου, συγκατοικούσαμε μεσ’  το κορμί μου υπήρχες πάντα φτιάχτηκε για ‘μένα ανήκαμε στου κόσμου τα γραμμένα»…

Αυτά τα ωραία έγιναν… Για Σκρέκα-Σακκά δεν έχω προς το παρόν άλλο πέρα από την αναμνηστική αυτή φωτογραφία, αλλά… φαντάζομαι θα ‘χω σύντομα!!!… Από βδομάδα δηλαδή γιατί έμαθα πως τα είπαν και κατ’ ιδίαν στο δωματιάκι πίσω από τις βιτρίνες του εκλογικού κέντρου… Έως τότε ας χαρούμε το σουξέ του Σάκη Ρουβά, «υπήρχες πάντα μέσα στη ζωή μου, συγκατοικούσαμε μεσ’ στο κορμί μου»…

Αγαπημένη μου… Τώρα που φτάνουμε στο τέλος και αυτής της προεκλογικής περιόδου εύχομαι μόνο μια μέρα να αξιωθούμε να ζήσουμε όσα ο Φρανσουά Ραμπελάις και ποτέ πια να μην ακολουθούμε  το ρολόι, διότι οι ώρες έγιναν για τον άνθρωπο κι όχι ο άνθρωπος για τις ώρες…

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;