“Το μόνο που δεν παλεύεται είναι η ανοησία”

«Χρειάζεται μια εκκλησιαστική τοποθέτηση του ανθρώπου για να κατανοήσει κάποια πράγματα. Το δράμα κάποιων ανθρώπων είναι ότι προσπαθούν να κατανοήσουν τη ζωή της εκκλησίας όχι από μέσα αλλά απ’ έξω. Ενώ το ρωμαίικο γένος ζει τη ζωή της εκκλησίας μετέχοντας σ’ αυτή. Γνωρίζει την Εκκλησία ως σώμα Χριστού όποιος μετέχει σ’ αυτήν.»

Τα παραπάνω λόγια του πανεπιστημιακού μου δασκάλου, π. Γεωργίου Μεταλληνού, ήρθαν στο μυαλό μου όταν διάβασα δύο άρθρα που δημοσιεύτηκαν στον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο. Στο πρώτο άρθρο ο συντάκτης του με μεγάλη δόση ειρωνείας στηλιτεύει την προσφορά στυλό από κάποιους Μητροπολίτες στους υποψηφίους των πανελλαδικών εξετάσεων. Στο δεύτερο πάλι ο συντάκτης του ειρωνεύεται την ευλογία των ποδηλάτων των αστυνομικών στην πόλη μας από το Μητροπολίτη μας κ. Χρυσόστομο.

Πώς να καταλάβει κάποιος έξω απ’ την εκκλησία  ότι στην ορθόδοξη παράδοση όλα ευλογούνται; Κι ότι η χάρη του Θεού αγκαλιάζει κι ευλογεί ακόμα και τα άψυχα αντικείμενα; Γι’ αυτό ευλογούνται τα στέφανα και οι βέρες στο μυστήριο του γάμου, τα ρούχα του νεοφώτιστου στο μυστήριο της βάφτισης. Γι’ αυτό διαβάζεται αγιασμός στα οχήματα, στα θεμέλια των σπιτιών, στα χωράφια και στους κήπους. Γι’ αυτό υπάρχουν ευχές «επί τη ορύξει φρέατος»,«εις το κατασκευάσαι πλοίον», «εις το ευλογήσαι δίκτυα». Ευχές που προκαλούν τα ειρωνικά σχόλια των ορθολογιστών που δείχνουν όμως τη διάθεση των χριστιανών να εντάσσουν όλη τη ζωή και την καθημερινότητά τους στην αγκαλιά της μητέρας Εκκλησίας.

Είναι όμως αυτά τα δύο άρθρα αποτέλεσμα άγνοιας της εκκλησιαστικής ζωής; Μήπως είναι αποτέλεσμα κακίας και συκοφαντικής διάθεσης; Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί το γεγονός ότι το άρθρο για τα στυλό των υποψηφίων είναι ολότελα ανακριβές;(αφού αναφέρει ότι η εκκλησία πουλά για δέκα ευρώ ευλογημένα στυλό).

Μήπως είναι αποτέλεσμα έλλειψης δημοσιογραφικής δεοντολογίας; Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί το γεγονός ότι το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύτηκε ανώνυμα; Συκοφαντώ, ψεύδομαι, καλύπτω όμως τα νώτα μου με την μη δημοσιοποίηση του ονόματός μου. Κι ακόμη πώς να δικαιολογηθεί η τόση ειρωνεία; Ό,τι δεν καταλαβαίνουμε ή δεν συμφωνούμε μ’ αυτό το ειρωνευόμαστε; Ειρωνευόμαστε την πίστη μας και στεκόμαστε με σεβασμό απέναντι στην πίστη των άλλων λαών; πολύ καλά κάνουμε που δείχνουμε σεβασμό στις άλλες θρησκείες αλλά γιατί δυο μέτρα και δυο σταθμά;

Μήπως είναι αποτέλεσμα ανεπαρκούς επιστημονικής γνώσης; Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι κάποιοι ημιμαθείς με αφορμή το παραπάνω άρθρο κάνουν λόγο για επιστροφή στο Μεσαίωνα; Δεν υπάρχει επιστροφή διότι ποτέ δεν υπήρξε Μεσαίωνας στην ορθόδοξη Ανατολή. Μεσαίωνα όπως και Ιερά Εξέταση είχε η Δυτική Ευρώπη.

Εύχομαι καλή μετάνοια στους συντάκτες των άρθρων. Αυτή μπορεί να διορθώσει και την άγνοια, και την κακία και την έλλειψη δημοσιογραφικής δεοντολογίας και την ανεπαρκή επιστημονική γνώση. Όλα λοιπόν «παλεύονται». Το μόνο πράγμα που δεν παλεύεται είναι η ανοησία…

Γεωργία Αντωνούλα-Τύμπα, Θεολόγος στο 4ο Γυμνάσιο Τρικάλων «Γιώργος Σεφέρης»

 Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;